Балтықтану

Уикипедия — ашық энциклопедиясынан алынған мәлімет
Навигацияға өту Іздеуге өту

Балтықтану — балтық тілдерін, балтық тілді халықтардың материалдық, рухани мәдениетін зерттеу. Олардың зерттелуі 17 ғасырдан басталады, сол кезде практикалық мақсатта алғашқы сөздіктер, грамматикалар пайда болған. 19 ғасыр ортасынан бастап Р. К. Раек, Ф. Бопп, А. Ф. Потт балтық тілдерін салыстырмалы-тарихи тіл білімі, үнді-еуропа тіл білімі құрамында зерттеген кез балтық танудың жаңа кезені болып табылады. Балтық тілдерін салыстырмалы-тарихи тіл білімі арнасында қарау негізгі бағытқа айналған. 19—20 ғасырлар балтық тілдерінің күрделі ғылыми грамматикалары, этимологиясы, тарихы мен диалектологиясы, топонимика мен ономастикасы, балтық славян тілдерінің байланысы тағы басқа терендетіліп зерттелді. Балтықтану құрамында прус тілінің зерттелуіне байланысты 17 ғасыр аяғында прутенистика, латыш тіліне байланысты 17 ғасыр 1 жартысында леттонистика салаларыкалыптасты. Балтықтанудың зерттелуі Р. Траутман, X. Гіедерсен, М. Фасмер, Е. Курилович, Э. Герман, В. Мажюлис, Вяч. Вс. Иванов тағы басқа ғалымдардың есімдерімен байланысты.[1]

Дереккөздер[өңдеу | қайнарын өңдеу]

  1. Тіл білімі терминдерінің түсіндірме сөздігі — Алматы. «Сөздік-Словарь», 2005 жыл. ISBN 9965-409-88-9