Бозе–Эйнштейн статистикасы
Бозе–Эйнштейнн статистикасы — спині нөл не бүтін сан болатын (ћ бірлігінде 0, 1, 2…) бөлшектер жүйесінде қолданылатын кванттық статистика. Мұны жарық кванты үшін 1924 ж. үнді физигі Ш. Бозе (1894 — 1974) ұсынған. Сол жылы оны Альберт Эйнштейн идеал газ молекулаларына қолданып, одан әрі дамытты.Кванттық механикада бөлшектер жүйесінің күйі бөлшектердің координаттары мен спиндеріне тәуелді болатын толқындық функциямен сипатталады. Ал Бозе — Эйнштейн Статистикасы жағдайында толқындық функция ұқсас (тепе-тең) бөлшектердің кез келген жұбының орын алмастыруына (олардың координаттары мен спиндеріне) қатысты симметриялы болады. Мұндай толқындық функцияларда кванттық күйлерді толтыру саны шектелмейді, яғни бірдей бөлшектердің кез келген саны бір уақытта бірдей күйде бола алады. Идеал газ үшін ұқсас бөлшектердің толтыру санының орташа мәні Бозе — Эйнштейн үлестірілуімен анықталады. Өте сиретілген газдар үшін Бозе — Эйнштейн Статистикасы Больцман статистикасына ауысады.[1]
Дереккөздер[өңдеу | қайнарын өңдеу]
- ↑ Қазақ энциклопедиясы, II-том
 | Бұл мақаланы Уикипедия сапа талаптарына лайықты болуы үшін уикилендіру қажет. |
Ортаққорда бұған қатысты медиа санаты бар: Bose-Einstein distribution
Бұл мақалада еш сурет жоқ. Мақаланы жетілдіру үшін қажетті суретті енгізіп көмек беріңіз. Суретті қосқаннан кейін бұл үлгіні мақаладан аластаңыз.
Суретті мыннан табуға болады:- осы мақаланың тақырыбына байланысты сурет Ортақ қорда табылуы мүмкін;
- мақаланың өзге тіл уикилеріндегі нұсқаларын қарап көріңіз;
- өзіңіз жасаған суретті жүктеңіз (авторлық құқықпен қорғалған сурет қоспаңыз!).
|
Бұл — мақаланың бастамасы. Бұл мақаланы толықтырып, дамыту арқылы, Уикипедияға көмектесе аласыз. Бұл ескертуді дәлдеп ауыстыру қажет. |