Дың

Дың– қола дәуірінің сәулет өнеріне тән, өңделмеген тақтатастан қаланған, шеңберлі құрылыстар атауы. Тастарды әріп қалау үшін балшық пайдаланған. Есік ойығы, әдетте, шығысқа бағытталып, маңдайшадан жоғары бүрмелеп қаланған. Дыңның жақсы сақталып, бүгінгі күнге жеткен бір үлгісі - Қостанай облысы Амангелді ауданы Екідың ауылы маңында орналасқан Екідың ғимараттары.

VI−IX ғасырлар арасында Қазақстанда дами бастаған архитектуралық құрылыстың бір сипаты діни сенімге байланысты.Ислам дініне дейінгі қазақ жерінде сәулет құрылысының бір түрі−құрылыс жүйесі киіз үйге ұқсас ДЫҢ ескерткіштері.Оның қабырғасы берік тастан қаланады.Ғимараттың бұл түрі VIII ғасырдағы Қимақ хандығы мен Қарлұқ қағанаты кезінде басым болған.Құрылыстың бұл түрінің көп сақталған жерлері:Орталық Қазақстан,Жетісу,Тарбағатай,Маңғыстау.Дың қаза болған адамды жерленген жерге тұрғызылады.Ол жерлерге қазба жұмысы жүргізілгенде,мәйіт жанына қойылған мал сүйектері және о дүниеде қажет болады деп бірге көмілген құрал−сайман,қару−жарақтар табылған.