Иван Павлович Минаев

Уикипедия — ашық энциклопедиясынан алынған мәлімет
Навигацияға өту Іздеуге өту
Иван Павлович Минаев
Туған күні

9 (21) қазан 1840 (1840-10-21)

Туған жері

Тамбов

Қайтыс болған күні

1 (13) маусым 1890 (1890-06-13) (49 жас)

Қайтыс болған жері

Санкт-Санкт-Петербург

Азаматтығы

Ресей империясы

Ғылыми аясы

шығыстанушы

Ғылыми атағы

профессор

Альма-матер

Императорлық Санкт-Петербург университеті

Атақты шәкірттері

С.Ф.Ольденбург, Ф.И.Щербатской, Д.Н.Кудрявский

Иван Павлович Минаев (9(21) қазан 1840, Тамбов — 1(13) маусым 1890, Санкт-Петербург) — орыстың шығыс зерттеуші индологы, тұңғыш индология ғылымының негізін қалаушы. 1861 жылы Санкт-Петербург университеті Шығыс факультетінің қытай-манжур бөлімін бітірді. 1873 жылдан Санкт-Петербург университетінде үндіеуропа тілдері салыстырмалы грамматикасы кафедрасының профессоры. Минаев үнді дінін, тұрмысы мен қоғамдық қатынастарын жан-жақты зерттеді. «Қазіргі Үндістандағы жер иелену», «Ресей және ағылшын-үнді мүдделері», «Бирмадағы ағылшындар», «Әмударияның жоғарғы ағысындағы елдер туралы деректер» т.б. еңбектер жазды.[1]

Дереккөздер[өңдеу | қайнарын өңдеу]

  1. Қазақ совет энциклопедиясы 1976 жыл. / М.Қ.Қаратаев