Кәзекей

Астары бар, жағасы кең ойылған, жеңсіз, етегі мен жағасы тастармен, оқа, күміс тиындармен (сөлкебай) әшекейленетін әйелдердің жеңіл, жұқа киімі. Жағасы кеңірек ойылады да, жеңсіз болады. Аса ұзын емес, белден сәл ғана төмен түсіп тұрады. Көбінісе барқыттан тігіледі. Оны астарлағанымен арасына жүн, мақта салынбай ықшамдап тігіледі. Өңірі, жаға-жиегі және омырауы түрлі түсті зер жіптермен кестеленеді немесе ою-өрнек салынады. Қыз-келіншектердің денесіне қонымды болып, тұлғасын ажарландырып тұрады. Кейбір түрік тілдерін зерттеушілер (Н. К. Дмитриев т. б.)«кезекей» сөзі башқұрт, татар тілдерінен енген дейді. Қазақ тілінде кәзекей, кежекей деп те қатар қолданыла береді.