Көкшетау тауы
| Көкшетау тауы | |
| Сипаттамасы | |
|---|---|
| Пайда болған кезеңі | |
| Ең биік шыңы | |
| Биіктігі |
947 м |
| Орналасуы | |
|
53°00′42″ с. е. 70°21′56″ ш. б. / 53.01167° с. е. 70.36556° ш. б. (G) (O) (Я)Координаттар: 53°00′42″ с. е. 70°21′56″ ш. б. / 53.01167° с. е. 70.36556° ш. б. (G) (O) (Я) | |
| Елдер | |
|
| |
|
| |
Көкшетау – Сарыарқаның солтүстігінде, Көкшетау қыратының солтүстік-шығыс бөлігінде оқшау орналасқан, жақпартасты, орманды көлді тау.
Жер бедері[өңдеу | қайнарын өңдеу]
Оңтүстіктен солтүстікке қарай 20 км-ге доғаша иіле созылып жатыр, ені 5 км-дей. Ең биік жері – Көкше шоқысы (947 м). Ақылбай кезеңі Көкшетауды екіге бөледі: солтүстігінде Көкше, Бура, Жеке-Батыр, оңтүстігінде Айыртөбе (Седловатка), Шортан шоқылары бар. Тектоникалық жарықтардан, граниттің үгіліп мүжілуінен, денудаттанудан беткейлері көп тілімделген. Соның салдарынан гранит ашылымдары сан алуан қат-қабат тастардан, ғажайып мүсіндерден, қираған мұнара тәріздес тастардан тұратын аласа таулы жартасты бедер құрайды. Қылшықты өзені осы таудан бастау алады.
Геологиялық құрылымы[өңдеу | қайнарын өңдеу]
Тау девон, силур кезеңі граниттерінен түзілген.
Өсімдігі[өңдеу | қайнарын өңдеу]
Тау беткейлерінің шымды күлгін топырағында қарағай, қайың, терек, әр түрлі бұта, тау етегіндегі аңғарлардың шалғындық топырағында бидайық, арпабас, бұтақты бидайық, айрауық аралас әр түрлі шөптер өседі.
Емделу, демалыс орындары[өңдеу | қайнарын өңдеу]
Көкшетауда Бурабай, Оқжетпес, Щучинск, т.б. санаторийлер, көптеген демалыс үйлері, оқушылар лагерьлері орналасқан.[1]
Дереккөздер[өңдеу | қайнарын өңдеу]
- ↑ «Қазақстан»: Ұлттық энциклопедия / Бас редактор Ә. Нысанбаев – Алматы «Қазақ энциклопедиясы» Бас редакциясы, 1998 ISBN 5-89800-123-9, V том