Миракль

Миракль (франц. mіrakle, лат. mіrakulum – ғажайып) орта ғасырларда діни - ғибратты өлеңмен жазылған драма жанры. Сюжеті әулиелер көрсеткен “кереметтерге” байланысты құрылған. Алғаш 13 ғасырда Францияда пайда болған. 14 ғасырда Батыс Еуропаның барлық елдеріне тараған. Миракльде адам тағдырына аспан күштерінің араласуы нәтижесінде ізгілік жеңіске жетіп, кесірліктің жазалануы суреттеледі. Әлеуметтік зорлық - зомбылық пен мансапқорлықты әжуалап көрсетуде Миракль аңызға айналған кейбір сюжеттерді де жиі қолданады. Осы жанрдың алғашқы қойылымы – Жан Бодельдің “Әулие Николай туралы сауық” көрсетілімі (1200 жылы) болды. Қойылымның сюжеті 12 – 13 ғасылардағы крест жорығынан және күнделікті өмір көріністерінен алынған. 14 ғасырдағы феодалдық қайшылықтар Миракльде сыни көзқарасты күшейтті. Қайта өрлеу дәуірінде Испанияда (15 – 17 ғасылар) Миракльдің “Әулиелер туралы қойылымдарын” шіркеу идеологиясын насихаттау құралы ретінде пайдаланды. 19 – 20 ғасырларда ортағасырлық Миракльдің қайта өрлеуі символистік театр мен драматургияның діни тақырыптарға бой ұруына байланысты болды, ал декаденттік бағыттағы театрларда мистикалық дүниетаным мен антиреалистік бағытты көрсету мақсатында дамыды.^[1]