Нейтронография

Уикипедия — ашық энциклопедиясынан алынған мәлімет
Навигацияға өту Іздеуге өту

Нейтронография– энергиясы төмен (Еn<1эВ) нейтрондардың шашырауы арқылы конденсацияланған күйдегі заттардың құрылысын зерттеу әдістерінің жиынтығы. Нейтронографияда ядролық реакторлар жылулық нейтрондар көзі болып табылады. Энергетикалық спектрінің максимумы Еn=0,06 эВ, оған сәйкес де-Бройль толқынының ұзындығы =0,1 нм. Заттың нейтрондарды шашыратуы келесі белгілермен ажыратылады: а) шашырау (серпімді, серпімсіз шашырау) кезінде нейтрон энергиясының өзгеруі; ә) шашыратушы центрмен нейтронның әсерлесу сипаты (ядролық, магниттік шашырау); б) зерттелетін затты түзетін көптеген центрлерден шашыраған нейтрондардың де-Бройль толқындарының когеренттілік дәрежесі. Нейтронның энергиясын өлшеу үшін нейтрондық дифракия монохроматорлар, көпқабатты шағылтушы айналар, белгілі энергиясы бар нейтрондарды ғана өткізетін заттардан жасалған сүзгілер, ұшып өту уақытын өлшегіштер, тағы басқа қолданылады. Нeйтронография қарапайым кристалдар мен сұйықтардан биологиялық макромолекулаларға дейінгі кез келген конденсацияланған ортаны зерттеп, олардың динамикалық, магниттік қасиеттерін, құрылымын анықтауға мүмкіндік береді.[1]

Сілтемелер[өңдеу | қайнарын өңдеу]

Дереккөздер[өңдеу | қайнарын өңдеу]

  1. «Қазақстан»: Ұлттық энцклопедия / Бас редактор Ә. Нысанбаев – Алматы «Қазақ энциклопедиясы» Бас редакциясы, 1998 жыл. ISBN 5-89800-123-9, VII том 2 бөлім