Полиэлектролиттер

Уикипедия — ашық энциклопедиясынан алынған мәлімет
Навигацияға өту Іздеуге өту

Полиэлектролиттер – полимерлі электролиттер, яғни ерітінділерде иондалатын поилимерлер. Полиэлектролиттер полимер қышқылдар (полиакрил қышқылы), полимер негіздер (поливинилпиридин) және полиамфолиттер (құрамында қышқылдар да, негіздір де болатын) болып бөлінеді.

Маңызды биополимерлер – белоктар және нуклеин қышқылдары – полиэлектролиттер еретеніндідегі полиэлектролиттер молекулаларының қасиеттері зарядталған топ тізбектерінің бір-бірімен және ерітіндідегі кіші молекулалы иондармен электростатикалық әсерлесуі арқылы анықталды. Бұдан ерітіндідегі микромолекулалардың конформациясы өзгереді: диссоцияциялану дәрежесі жоғарылайды, ерітінділердің физикалық-химиялық қасиеттері өзгереді.

Полиэлектролиттер – 600 С-тан 1700С аралығында жақсы диэлектрик. Жарық, рентген және ү-сәулелірінің әсеріне тұрақты. Полиэлектролиттер негізінен талшықтар, жұқа пленкалар, сондай-ақ әр түрлі бұйымдар (химиялық жабдықтар) жасауда т.б. пайдаланылады.

[1]

Дереккөздер[өңдеу | қайнарын өңдеу]

  1. Қазақ Совет энциклопедиясы: Алматы, 1976. 9 том. 280 бет