Үнді жазуы

Үнді жазуы — Шығыс Азияға және Оңтүстік Шығыс Азияға тараған буын жазуы. Үнді жазуының түрі көп. Дегенмен, ол шыққан тегі, таңбаларының түзілу принципі бір болғандықтан, оларды ортақ атпен Үнді жазуы деп атаған. Үнді жеріндегі ежелгі жазба мұралар б.з.б. 3 — 2-мыңжылдықтарда иероглифпен жазылған. Бұлар әлі күнге дейін оқылған емес. Оқылған мұралардың ең көнесі б.з.б. 3 ғ-ға тән. Ол солдан оңға қарай брахми жазуымен жазылған. Қазіргі Үнді жазуына негіз болған осы жазу. Бертін келе Брахми дәстүрі солтүстік, оңтүстік және оңтүстік-шығыс болып үшке бөлінген:

• Солтүстік Үндіде гупт, тибет, деванагари, шарада, невари, бенгали, ория, гуджарати, гурмукхи. Бұлардың ішіндегі ең көп қолданылатыны — деванагари жазуы;
• оңүстікте грантха, каннада, телуге, малая, тамил;
• үнді жерінен тысқары елдердегі сингал, бирма, кхмер, лаос, тай жазуы мен үндіқытай, индонезия жазуларын қамтиды.

Сілтемелер

"Қазақ Энциклопедиясы", 9 том