Азық-түлік арендасы

Азық-түлік арендасы – революцияға дейінгі Ресейде кедейлер мен орта шаруалардың едәуір бөлігі жердің тапшылығынан, помещиктерден ең ауыр кіріптарлық шартпен жер арендалауға мәжбүр болды. Осындай кәрәптарлықтың бір түрі азық-түлік арендасы деп аталады. В. И. Ленин аштық арендасы деп сиппатаған осы аренданың мәні сол – мұнда қанаудың капиталдық формасы феодалдық-крепостниктік сарқыншақтармен ұштасып жатты. Аренда ақысы еңбекпен өтеу және өнім рентасы түрінде болды. Шаруа жерді жарты пайдаға арендаға алып, помещиктің жерін өңдеуге міндеттенді және помещик пайдасына тағы да басқа жұмыстар атқаруға, не егін түсімінің едәуір бөлігін беруге тиісті болды. Крепостниктік бұл сарқыншақтардың сақталуы Ресейдіның ауыл шаруашылығында өндіргіш күштердің дамуына бөгет жасады.