Алапа

Алапа (алафа) —

Тұрақты қызметтегі әскердің ат-көлігіне хан, мемлекет тарапынан беріліп отырған азық. Халықтан салық түрінде жиналған. Көшпелі оғыздарда, Салжұқ мемл-де тұрақты әскерге бөлінетін азық-түлік “алафа-улафа”, әскер жалақысы “нафака” деп аталды. Қазақ ауыз әдебиетін де Алапа сөзі азық мағынасында қолданылған. Бұл сөздің тілімізде сақталуы ежелгі қазақ елінде де тұрақты әскерге мемл. азық-түлік беріп отырғанын көрсетеді.^[1]
Олжа, пайда, табыс. “Егін жақсы шықса, халыққа үлкен алапа” (мәтел). Ерте заманда жаудан түскен олжа “алапай”аталған. Алапа сол көне ұғыммен түбірлес.
Пара, алым, ауыз бастырық. “Алапаға қызықпа” дейді халық. ^[2]
Ескі әдет-ғұрып бойынша берілетін кәделі сыйлық, жөн-жоралғы. Бұрын қыз ұзатқанда күйеу қосшыларынан әйелдер Алапа алатын кәделік салт болған.

Дереккөздер[өңдеу | қайнарын өңдеу]

↑ Айбын. Энциклопедия. / Бас ред. Б.Ө.Жақып. - Алматы: «Қазақ энциклопедиясы», 2011. - 880 бет.ISBN 9965-893-73-Х
↑ Қазақтың этнографиялық категориялар, ұғымдар мен атауларының дәстүрлі жүйесі. Энциклопедия. - Алматы: DPS, 2011. - ISBN 978-601-7026-17-2

Бұл — мақаланың бастамасы. Бұл мақаланы толықтырып, дамыту арқылы, Уикипедияға көмектесе аласыз.
Бұл ескертуді дәлдеп ауыстыру қажет.