Анжыр қашыртқысы

Уикипедия — ашық энциклопедиясынан алынған мәлімет
Навигацияға өту Іздеуге өту

Анжыр қашыртқысы (Шугосброс) — су қабылдағышта және су қабылдағышқа жетер бастауда және тұндырғыштарда анжырмен күресу үшін орнатылатын имарат.

Бас торапта арнаулы қашыртқы ойық немесе Фокеевтің құйынды шұңқыры және тұндырғылар арқылы анжыр төменгі бетке түсіріледі. Бас тораптағы анжыр қашыртқы режіміне суды бөлу өте қажет, бірақ қыста су тапшы кезде, су қорын ысырапсыз пайдалануды талап етеді. Сол сияқты анжырды тұндырғы арқылы жіберу де артық су қорын қажет етеді. Көбінесе анжырды транзитпен канал немесе турбина арқылы жіберу кезінде, су жібергіш имараттардағы судың жылдамдығы 0,7—0,8 м/сек болуы тиіс. Анжыр-транзит СЭС арқылы өтуі үшін, олар радиалды-осьті немесе айналмалы қалақты турбина болуы тиіс.

Су қабылдағыш арқылы анжыр-транзитпен өткізу үшін:

  • 1) су қабылдағыштың орналасуы кезінде оған ағып келетін анжыр сең бұзылмай тұрып өтуі тиіс, ол үшін алып кету бұрышы мүмкіндігінше аз болуы кажет. Суқабылдағышқа келіп кірерінде қысқы мерзімге сәйкес, су ағыны баяу қалыпта ағуы тиіс;
  • 2) анжыр жүрген кездегі су айдынын түгелдей су басса, әрлеу жеткізгіштің ені жұмыс арнасының 0,6—0,7 орташа арнасынан кем болмауы тиіс;
  • 3) суқабылдағыш алдынан анжыр транзиті кезінде алғыш (бөлгіш) бөренені қоюға болмайды.[1]

Дереккөздер[өңдеу | қайнарын өңдеу]

  1. Қазақ тілі терминдерінің салалық ғылыми түсіндірме сөздігі. Су шарушылығы. – Алматы, Мектеп, 2002.