Флейта: Нұсқалар арасындағы айырмашылық
ш r2.7.2) (Боттың үстегені: hy:Ֆլեյտա |
ш r2.7.1) (Боттың үстегені: nah:Tlapitzalli |
||
57-жол: | 57-жол: | ||
[[ml:ഓടക്കുഴല്]] |
[[ml:ഓടക്കുഴല്]] |
||
[[ms:Seruling]] |
[[ms:Seruling]] |
||
[[nah:Tlapitzalli]] |
|||
[[new:बाँसुरी]] |
[[new:बाँसुरी]] |
||
[[nl:Fluit (muziekinstrument)]] |
[[nl:Fluit (muziekinstrument)]] |
01:19, 2012 ж. қазанның 26 кезіндегі нұсқа
Флейта (нем. Flote, итал. flauto) — үрлемелі музыкалық аспап. Флейтаның пайда болған жері Азия деп саналады. Алғашында халықтардың ұлы қоныс аударуы, кейінірек кресшілдер жорығы кезеңінде Еуропаға тараған. 15 — 17 ғасырларда Флейта аспабы әбден жетіліп, өзінің шырқау биігіне жетті. Ол ағаштан немесе жезден жасалды.[1] Осы заманғы музыканттар үш бөліктен тұратын Флейтаныны пайдаланады; ұзынды5ы 68-ден 72 см-ге дейін, 16 — 18 ойығы бар. Флейтаның түрлері: кіші Флейта немесе Ф-пикколо, Флейта-альт, Флейта-бас; үлкен Флейта және Флейта-пикколо (негізгі тоны — “до”, Флейта-альт (негізгі тоны — “соль” кейде “фа” болып келеді). Флейтаның дыбыс көлігі 3 1/2 октава. Флейта [[симфония оркестрде, джаз, әскери үрлемелі оркестрде де қолданылады, сондай-ақ жеке де (соло) ойналады. Флейтаға арнап И.С. Бах, Г.Ф. Гендель, В.А. Моцарт, Л.Бетховен, А.А. Алябьев, т.б. композиторлар көптеген шығармалар жазды.[2]
Пайдаланған әдебиет
- ↑ Қазақ Энциклопедиясы|"Қазақ Энциклопедиясы" 9 том
- ↑ Қазақ мәдениеті. Энциклопедиялық анықтамалық. Алматы: “Аруна Ltd.” ЖШС, 2005 ISBN 9965-26-095-8
Бұл мақаланы Уикипедия сапа талаптарына лайықты болуы үшін уикилендіру қажет. |