Абдолла Жұмағалиев

Жұмағалиев Абдолла
Сурет:Jumagaliev.jpg Жұмағалиев Абдолла
Дүниеге келгені:	1915 Батыс Қазақстан облысы, Сырым ауданы, Жосалы ауылы
Қайтыс болғаны:	1942
Мансабы:	ақын

Жұмағалиев Абдолла – ақын. 1934 – 36 жылдары Орал педагогика институтында (қазіргі Батыс Қазақстан мемлекет университеті), 1936 – 38 жылы ҚазПИ-де (қазіргі АлМУ) оқыған. 1938 – 39 жылдары Қызылорда сауда техникумында оқытушы, 1939 – 41 жылдары Қазақ мемлекеттік көркем әдебиет баспасында редактор болған. 1941 жылы шілдеде әскерге шақырылып, Ұлы Отан соғысында ерлікпен қаза тапты (1941, 26 қазан). Жұмағалиевтың ерлігіне арнап Қ.Аманжолов “Ақын өлімі туралы аңыз” поэмасын жазды (1943). Жұмағалиевтың алғашқы өлеңі “Біздің еңбек” альманағында (Орал, 1934) жарық көрген. 1936 – 41 жылдары шығармалары республикалық баспасөзде үнемі жарияланып тұрды. Ол “Токиодағы дауыс”, “Шығыс қызы”, “Асан туралы аңыз” атты поэмаларында жастық шақ, адамгершілік, достық, бақыт, Отан тақырыбын көтеріңкі шабытпен жырлады. Шет ел әдебиетінен Байрон, Лермонтов, Низами, Тоқтағұл шығармаларын қазақ тіліне аударды. Кейін ақынның әдеби мұралары “Таңдамалы өлеңдер”, (1945), “Өшпес жалын” (1962), “Өлмес өмір дастаны” (1985) атты жинақтарында жарияланды. Абдолла:

 «Өлсем ұмыт болмай ма дүние деген,
 Мәңгі айрылысып қалмай ма о да мүлдем.
 Жанжал, шумен алысқан қайран басым,
 Бір қуыста қалмай ма үңгірлеген...»

- дейді. Бұл шумақ Абайдың«Өлсем орным қара жер сыз болмай ма?..» деп келетін өлеңін еске тұсіреді. Және бір мысал:

 «Қызыл шырай, қыз дүние қалар артта,
 Мөрін басып ақырғы мәңгі шартқа.
 Мен кетермін, келмеспін енді айналып,
 Басымдағы сырымды жаздым хатқа...»

(«Келер ұрпаққа») шумағының соңғы екі тармағындағы түйін Абайдың:

 «Өтті ластап демеңіз жүрген жолын,
 Келді күн , келер ұрпақ заманаға!..»

- деген кемел ойына үндеседі.