Флейта: Нұсқалар арасындағы айырмашылық
ш r2.7.2) (Боттың үстегені: af, an, ar, be, be-x-old, bg, bo, br, bs, ca, cs, cy, da, de, el, en, eo, es, et, eu, fa, fi, fr, fy, haw, he, hi, hif, hr, hu, ia, io, is, it, ja, ka, kn, ko, la, lij, lt, lv, mk, ml, ms, new, nl, nn, no, o… |
ш r2.6.4) (Боттың үстегені: gl:Frauta |
||
33-жол: | 33-жол: | ||
[[fr:Flûte]] |
[[fr:Flûte]] |
||
[[fy:Fluit]] |
[[fy:Fluit]] |
||
[[gl:Frauta]] |
|||
[[haw:‘Ohe kani]] |
[[haw:‘Ohe kani]] |
||
[[he:חליל צד]] |
[[he:חליל צד]] |
14:26, 2012 ж. наурыздың 20 кезіндегі нұсқа
Флейта (нем. Flote, итал. flauto) — үрлемелі музыкалық аспап. Флейтаның пайда болған жері Азия деп саналады. Алғашында халықтардың ұлы қоныс аударуы, кейінірек кресшілдер жорығы кезеңінде Еуропаға тараған. 15 — 17 ғасырларда Флейта аспабы әбден жетіліп, өзінің шырқау биігіне жетті. Ол ағаштан немесе жезден жасалды.[1] Осы заманғы музыканттар үш бөліктен тұратын Флейтаныны пайдаланады; ұзынды5ы 68-ден 72 см-ге дейін, 16 — 18 ойығы бар. Флейтаның түрлері: кіші Флейта немесе Ф-пикколо, Флейта-альт, Флейта-бас; үлкен Флейта және Флейта-пикколо (негізгі тоны — “до”, Флейта-альт (негізгі тоны — “соль” кейде “фа” болып келеді). Флейтаның дыбыс көлігі 3 1/2 октава. Флейта [[симфония оркестрде, джаз, әскери үрлемелі оркестрде де қолданылады, сондай-ақ жеке де (соло) ойналады. Флейтаға арнап И.С. Бах, Г.Ф. Гендель, В.А. Моцарт, Л.Бетховен, А.А. Алябьев, т.б. композиторлар көптеген шығармалар жазды.[2]
Пайдаланған әдебиет
- ↑ Қазақ Энциклопедиясы|"Қазақ Энциклопедиясы" 9 том
- ↑ Қазақ мәдениеті. Энциклопедиялық анықтамалық. Алматы: “Аруна Ltd.” ЖШС, 2005 ISBN 9965-26-095-8
Бұл мақаланы Уикипедия сапа талаптарына лайықты болуы үшін уикилендіру қажет. |