Ата тіл

Уикипедия — ашық энциклопедиясынан алынған мәлімет
Навигацияға өту Іздеуге өту

Ата тіл - туыстас тілдердің белгілі бір тобы үшін теориялық тұрғыдан ғана реконструкциялау арқылы жасалатын негіз тіл. Ата тіл жуық шамаман тілдің даму барысында жекелеген тілдердің ерекшелігін құрайтын, генетикалық тұрғыдан бір негізге саятын басты-басты қасиеттері мен белгілерін қамтиды. Олар: ортақ лексика, көнерген грамматикалық тұлғалымар мен фонетикалық құбылыстар.[1]

Дереккөздер[өңдеу | қайнарын өңдеу]

  1. Қазақ тілі. Энциклопедия. Алматы: Қазақстан Республикасы Білім, мәдениет және денсаулық сақтау министрлігі, Қазақстан даму институты, 1998 жыл, 509 бет. ISBN 5-7667-2616-3