Бие қысырмас
Бие қысырмас. Отқа май салынып, келіннің беті ашылғаннан кейін сол жақтағы келінді енесі шақырып оң жаққа отырғызады. Сонан соң ортаға ақ бұл тастайды. Оны отырғандар жыртып-жыртып алады. Үйлеріне апарып сабаларының аузына байлайды. Мұндағы мән: бірінші, келінді өзінің қызындай көретіндігін білдіріп оны өз қызы отырған қадірлі орынға лайық еткені, екінші, ортаға ақ бұл тастап оны бөліп бергені – қазақта ең қастерлі түлік-жылқы, астың аяулысы-қымыз. Осы екеуі түтін басынан үзілмесін дегені. "Келіннің аяғынан, қойшының таяғынан" дегенді әлімсақтан бері айтып келе жатқан қазақ келін келгеннен кейін келешектің тағдырын көбінесе келінге байланысты түсінеді. Қазақта той көбінесе ел жайлауға шыққанда болады. Бұл кезде мал қоңды, қол бос,қолайлы. Қымыз сабасы бәрінде болмағанымен ірікттің сабасынан кез келген үй кұр емес. Мұндайда ақты екінші сабаға байлауға болады. Саба – қазақ асының қайнар бұлағы. Мұнан қымыз да, құрт та, сарымай да өндіріледі... Бие қысыр қалмаса бәрі де болады ғой. Рымның аты, міне, осыған байланысты болады. Табысы құралмаған жігіттен, құрсағы құр жатпайтын биенің артық делінетіні де осыдан. Қазақ үшін бие қысыр қалмаса онан ұлттық шарап (қымыз) та, жауға атойлап, аттандап, «абылайлап», «а құдайлап» шабатын саңлақ та, қазы мен қарта, жал мен жая да болады ғой. Осыны ескерген халық үшін бие қысырмас кәдесіне үлкен мән берген.
Дереккөздер[өңдеу | қайнарын өңдеу]
1. http://www.koshpendi.kz/index.php/turmysdasturleri/sharuashylyk-dasturler/
2. Қазақ халқының салт-дәстүрлері кітабынан, Атамұра 2011ж.