Дұғай сәлем жазамын Күйісбайға
«Дұғай сәлем жазамын Күйісбайға» - Абайдың 1896 жылы шығарған өлеңі. Көлемі 4 тармақты бір шумақ. Тобықты Мамай руынан шыққан беделді кісі Күйісбай Әбенұлының (1842-1910) туысқаны Серікбай Көтібақ руының адамы Әбілхайыр дегеннің айғырын ұрлап, бермей жүреді екен. Араға Абай түсіп, Күйісбай ұрланған жылқыны қайтаруға уәде етеді. Бірақ ол сөз жүзінде қалады. Ақын уәдесінен тайып, ештеңе шығара қоймаған Күйісбайға ренішін білдіріп, осы сәлемін жолдаған. Қатар құрбылас адамдардың міндет арта сөйлеген базынасы ғана сияқты болғанымен, өр сөзінен Абайға тән салмақтылық, ұтымды кекесін аңғарылады. Өлең 11 буынды қара өлең ұйқасымен жазылған. Алғаш рет ақын шығармаларының 1933 жылғы жинағында жарияланды. Ешқандай текстологиялық өзгеріске ұшырамаған.[1]
Өлең[өңдеу | қайнарын өңдеу]
Дұғай сәлем жазамын Күйісбайға,
Бермек болған айғырдың көзі қайда?
Көзді көрсең бересің, тайсаң танып,
Алдамшы атанғанның несі пайда?[2]
Дереккөздер[өңдеу | қайнарын өңдеу]
- ↑ Абай. Энциклопедия. – Алматы: «Қазақ энциклопедиясының» Бас редакциясы, «Атамұра» баспасы, ISBN 5-7667-2949-9
- ↑ https://bilim-all.kz/olen/513-Kuiisbaiga
 | Бұл мақаланы Уикипедия сапа талаптарына лайықты болуы үшін уикилендіру қажет. |
 | Бұл мақалада еш сурет жоқ.
Мақаланы жетілдіру үшін қажетті суретті енгізіп көмек беріңіз. Суретті қосқаннан кейін бұл үлгіні мақаладан аластаңыз.
|
|
Бұл — мақаланың бастамасы. Бұл мақаланы толықтырып, дамыту арқылы, Уикипедияға көмектесе аласыз. Бұл ескертуді дәлдеп ауыстыру қажет. |