Ем таба алмай

«Ем таба алмай...» - Абайдың 1890 ж. жазған елеңі. Көлемі 27 жол. Махаббат тақырыбына арналған. Ақын алаңсыз ғұмыр кешкен пенденің ғашықтық дертіне шалдыққан сәттегі жүрек лүпілін, оның тауқыметін қарапайым тілмен әсем суреттейді. Былай қарағанда жұрттың бәріне мәлім көңіл-күй иірімін: от боп жанып, текке ұялып, күлер күлкі, ұйықтар ұйқы, ішер тамақтан қалған шарасыз жанның қасіретін баяндай отырып, Абайға ғана тән асқақ поэзия тіліне көшеді. «Жас теректің Жапырағы жамырайды, соқса жел. Түсті мойын, толды қойын, Ақты сел» деп тағдырдан шапағат күткен пәк көңілді жапырақ жайған жас терекпен әдемі салыстырады. Өлең 6- 7 буыңды қара өлең ұйқасымен жазылған. Алғаш рет 1909 ж. Санкт-Петербургте жарық көрген «Қазақ ақыны Ибраһим Құнанбайұғылының өлеңі» атты жинақта жарияланды. Туынды басылымдарында аздаған текстоликалық өзгеріс кездеседі. Мүрсейіт қолжазбаларында, 1939, 1945, 1954 жылғы басылымдарда соңғы шумақтың 3-жолы «Ештемеден қайғысыз» деп алынса, 1957, 1977 жылғы жинақтарда 1909 жылғы басылымға сәйкес «Ешнәрседен қайғысыз» болып берілген. Өлең ағылшын, араб, қарақалпақ, қырғыз, орыс, өзбек, татар, тәжік, түрікмен, ұйғыр т. б. тілдерге аударылған.