Еріксіз түскен ылдидан...

«Еріксіз түскен ылдидан...» - Абайдың кейіннен табылған өлеңі. Көлемі 4 жол. Өлеңді ел аузынан жазып алушы С. Қасимановтың деректеріне қарағанда Семейде айдауда жүрген саяси сенімсіз адамдармен байланысы бар болуы керек деген күдікпен 1903 ж. ақын үйін тінтуге арнайы кісі келіп, ауыл сыртыңда жүрген Абай ылдидағы үйіне қарай қайтып келе жатқанда сәл сүрініп кеткен кезде айтса керек. Болмашы нәрсеге сыр алдырғандай болып, асығыстық танытқанына өзін-өзі мысқылдап, ойламаған жерден тіліне оралған, құлаққа ойнақылау естілетін бір ауыз өлеңнен ақынның әділетсіз өмірге деген ыза-кегі, кісінің ар-намысын аяққа басатын зорлық-зомбылыққа бас имейтін тәкәппар тұлғасы айқын көрінеді. Ақын жаны біреуге еріксіз мойын ұсынғаннан, екпені ұшыратын өрді артық көреді, қорлықпен, құлдықпен кешкен тіршіліктен өлгенін артық санайды. Өлең 8 буынды шалыс ұйқаспен шығарылған. Табан астыңда айта салған сөздер болса да Абайға тән көркем де өткір тіл менмұндалап тұр. Түрі мен мазмұны жағынан таза мақал болып шыққан. Алғаш рет ақын шығармаларының 1961 жылғы бір томдық толық жинағына енгізілді. Кейінгі басылымдарында ешқандай текстол. өзгерістер байқалмайды. Өлең қарақалпақ тіліне аударылған.