Жанғыштық

Жанғыштық— заттың жану процесін қолдауға бейімділігі. Жанғыштықғы бойынша заттар мынадай топтарға бөлінеді: 1) жанғыш (тұтандырғышты алғаннан кейін де жана беретін), мыс, ацетон, бензол, этанол, т.б.; 2) қиын жанатын (тұтандырғыш көзін алып тастағаннан кейін өздігінен жана алмайтын), мыс., 1, 1, 3-трихлорпропен, тетрахлорпропан, т.б.; 3) жанбайтын (тұтандырғыш көзі әсер ететін жерде тұрса да жанбайтын), мыс, металл тұздары, т.б. Заттың жанғыштықғы оның агрегаттық күйіне, ұнтақталу дәрежесіне, сондай-ақ, жүйе параметрлеріне (көбінесе, температура мен қысымға) байланысты. Бұйымның жанғыштықғы оның пішініне, өлшеміне және құрамындағы жанғыштығы әр түрлі заттардың өзара орналасуына байланысты. Өздігінен жану - кез келген қатты жанғыш материалдардағы экзотермиялық реакциялар кезінде біртіндеп жылу жинақталуына байланысты жанудың өздігінен пайда болуы. Экзотермиялық реакцияларға байланысты жылу жинау белгілі бір жағдайларда (шашыратылған материалдардың жоғары беті, әлсіз жылуды кетіру) жүреді және материалдың температурасын жоғарылату есебінен (өзін-өзі қыздыру) осы реакциялардың өзін-өзі жеделдетуге әкеледі.

Көмір, шымтезек, басқа минералдарда, сондай-ақ элеваторларда, сақтау қоймалары мен басқа да контейнерлерде өздігінен от алдыруға мүмкіндік беретін белгілі бір төтенше жағдайларда пайда болуы мүмкін.

Өздігінен жану - экзотермиялық химиялық реакциялардың үдеу процесі, жанудың бастапқы сатысы. Реакция кезінде жылу енгізу қоршаған ортаға жылуды босатудан үлкен болғандықтан белгілі бір (сыни) шарттар (температура, реакциялық ыдыстың өлшемдері және т.б.) кезінде орын алады.