Жарықшақты фугасты снаряд

Уикипедия — ашық энциклопедиясынан алынған мәлімет
Навигацияға өту Іздеуге өту

Жарықшақты фугасты снаряд — қарсыластың адам күшін және әскери техникасын жоюға, оның далалық қорғаныс құрылыстарын бұзуға, бөгеттерде және миналы алаңдарда өтпелер жасауға және басқа да міндеттерді орындауға арналған негізгі артиллериялық снаряд (мина). Жарықшақты фугасты снарядтын жарықшақты немесе фугастық әрекеті орындалатын міндеттің мақсаты мен сипатына сәйкес жарғыш түрімін және қондырғысымен анықталады. Жарықшақты (тез) әрекетке және рикошетті атыста баяулатуға қойған кезде, кашыктық немесе түйіспейтін жарғышты қолдану кезінде снаряд тосқауыл бетінде немесе оның үстінде жарылады; нысана корпустың жарыкшактарымен және жарым-жартылай соққы толкынымем закымданады. Жарғышты фугастық (инерциялык) әрекетке немесе баяулатуға (рикошеттер жоқ кезінде) қойған кезде снаряд тосқауылға тереңдей енгеннен кейін жарылады; нысана жарылыс өнімдерімен, соққы (сейсмикалы) толқынымен және снаряд соққысымен қиратылады. Жарықшақты фугасты снаряд әмбебап болғандыктан, жарықшақтық әрекеті жарықшақты снарядтан, ал фугасты әрекеті сол калибрдегі фугасты снарядтан аздап кем түседі. Құрастырылу сипаты жағынан 100 мм калибрге дейінгі жарықшақты фугасты снаряд жарықшақты снарядка, ал 100 мм-ден жоғарғысы фугасты снарядка жақын. Жарықшақты фугасты снаряд корпусы көміртекті және қоспалы болаттан, кейде өте берік шойыннан жасалады. Оларды жабдыктауға қуатты бризанттық қопарғыш заттар (тротил, гексоген, солардың негізіндегі қоспалар және басқалар) қолданылады. Қопарғыш затпен толтырылу коэффициенті 20 пайыз шамасында болып келеді. [1]

Дереккөздер[өңдеу | қайнарын өңдеу]

  1. Қазақ тілі терминдерінің салалық ғылыми түсіндірме сөздігі: Әскери іс. Алматы:"Мектеп" ААҚ , 2001