Жер учаскелерін беру нормалары

Уикипедия — ашық энциклопедиясынан алынған мәлімет
Навигацияға өту Іздеуге өту

Жер учаскелерін беру нормалары (ағыл. standardsrates for allocation of land plots; нем. Grundstucksbewilligungsnormen pi) - Азаматтар мен заңды тұлғаларға ауыл шаруашылығынан басқа мақсаттар үшін берілетін жер төлімдерінің мөлшері қызметтің осы түрлеріне жер бөліп берудін Қазақстан Республикасының заңдарында белгіленген тәртіппен бекітілген нормалары бойынша не сәулет-қала құрылысы және (немесе) құрылыс құжаттамасына сәйкес айкындалады.

Жер учаскелері Қазақстан Республикасының азаматтарына жеке меншікке мынадай мөлшерде тегін беріледі:

  • 1) ауылдық жерлерде өзіндік қосалқы шаруашылық (үй маңындағы және егістік төлімдерді қоса алғанда) жүргізу үшін — суарылмайтын жерде 0,25 гектар және суармалы жерде 0,15 гектар;
  • 2) жеке тұрғын үй құрылысы үшін - 0,10 гектар;
  • 3) бағбандық, сондай-ақ саяжай құрылысы үшін — 0,12 гектар.

Жер учаскелерін аталған мақсаттар үшін кайталап тегін беруге жол берілмейді.

Ауылдық елді мекендердін аумағында бос жер болған жағдайда жеке тұрғын үй құрылысы үшін және өзіндік қосалқы шаруашылық жүргізу үшін жер учаскелері осы аталған мақсаттар үшін көзделген жер учаскелерінің нормалары шегінде біртұтас алап болып беріледі.

Жеке меншікте болуы мүмкін жер учаскелерінің шекті (ең жоғары) мөлшері жергілікті жағдайлар мен ерекшеліктерге қарай облыстық (республикалық маңызы бар қалалардың және астананың) өкілді және атқарушы органдарының бірлескен шешімдерімен белгіленеді.[1]

Дереккөздер[өңдеу | қайнарын өңдеу]

  1. Орысша-қазақша заңдық түсіндірме сөздік-анықтамалық. — Алматы: «Жеті жарғы» баспасы, 2008 жыл. ISBN 9965-11-274-6