Жылулық опат теориясы

Уикипедия — ашық энциклопедиясынан алынған мәлімет
Навигацияға өту Іздеуге өту

Жылулық опат теориясы-әлемді тұйықталған жүйе ретінде қарастырып , оған термодинамиканың екінші бастамасын (қ. 19 ғасырдың екінші жартысында кейбр физиктер мен философтар жеке аспан денелері температураларының арасындағы айырмашылық бара-бара жойылады да, әлем температурасы бірқалыпты болып тараған күйге түседі деп санады. Сөйтіп, Әлем « Жылулық опатқа» душар болады. Жылулық опат теориясынан бір кезде дүниеде температуралар айырмашылығын туғызған «бірінші түрткі» жөніндегі қорытынды келіп шығады,ал мұның өзі дуниені құдай жаратты дегенге әкеліп соғады. Ф.Энгельс бұл теорияның реакцияшыл мәнін ашып, оның ғылыми тұрғыдан дәйексіздігін көрсетті.

Дереккөздер[өңдеу | қайнарын өңдеу]

Қазақ совет энцеклопедиясы