Иван Васильевич Игнатьев

Уикипедия — ашық энциклопедиясынан алынған мәлімет
Навигацияға өту Іздеуге өту

Иван Васильевич Игнатьев (шын тегі Казанский; 1892-1914) — орыс ақыны, сыншы және орыс футуризмінің теоретигі. [1]

Өмірі[өңдеу | қайнарын өңдеу]

1892 жылы 19 шілде (1 тамыз) Санкт-Петербург қаласында дүниеге келген. 1911 жылдың соңында Игнатьев эгофутуризмнің басшысы Игорь Северянинмен танысып, 1909 жылдан бері басқарып келген театрды тастап кетеді. «Петербургский глашатай» атты баспаның негізін салады. Алға мақсат қоюшылығымен, өз ісіне шеберлігінің арқасында аз уақыттың ішінде Боюсов, Сологуба іспеттес ақиық ақындармен бірлесе жұмыс істей бастайды. 1913 жылдың соңында Игнатьев петербург футуристерінің басшысы қызметін атқарады. Иван Игнатьев шығармаларында ішкі көңіл-күйін айқын көрсете білген. Ол: «Әрбір әріптің тек қана дыбысы мен түсі ғана болмайды, сонымен қатар дәмі, өлшемі, кеңістігі де болады» деп жазған.

Шығармашылығы[өңдеу | қайнарын өңдеу]

Игнатьевьтің бар-жоғы 3 қана кітабы жарық көрген. «Эшафот» (1913) кітабына барлық өлеңдер жинағы кірген. 1914 жылы 20 қаңтар күні болған үйлену тойынан бір күн өткен соң, өз-өзіне қол жұмсап қайтыс болады. Оның өлімінен соң, эгофутуризм жойыла бастайды.

Еңбектері[өңдеу | қайнарын өңдеу]

Альманахтағы өлеңдері мен мақалалары: «Орлы над пропастью» (1912): «Оранжевая урна» (1912), «Стеклянные цепи» (19121, «Дары Адонису» (191), «Засахаре кры» (1913), «Развороченные черепа» (1913), «Руконог» (1914).

  • 1911 Около театра: Юморески, миньятюры, штрихи, пародии
  • 1913 Эшафот: Эгофутуры
  • 1913 Эгофутуризм

Дереккөздер[өңдеу | қайнарын өңдеу]

  1. http://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%98%D0%B2%D0%B0%D0%BD_%D0%92%D0%B0%D1%81%D0%B8%D0%BB%D1%8C%D0%B5%D0%B2%D0%B8%D1%87_%D0%98%D0%B3%D0%BD%D0%B0%D1%82%D1%8C%D0%B5%D0%B2