Кең жайлау - жалғыз бесік жас балаға...

«Кең жайлау - жалғыз бесік жас балаға...» - Абайдың 1882 ж. М. Ю. Лермонтовтан аударған өлеңі. Бір шумақтан тұрады, көлемі 4 жол.

Орыс ақыны өз кезегінде бұл туындыны неміс ақыны Ф. Шиллердің небәрі 2 жолдық миниатюрасынан тәржімелеген. Абай Шиллер - Лермонтов миниатюрасының өршіл, батыл, тіпті бүлікшіл әуенінің негізгі өзегін сақтап, өз көзқарасына, дүниетанымына сәйкес қабылдап, еркін аударған. Сондықтан ол белгілі қағидаға сүйенген, арнайы философиялық тақырыпты қозғаған, ұлттық табиғатқа, дүние танымдық түйсік-сезімге икемделген, ойға, мұңға толы, ғибраттық мәні бар, соны туынды. Шығармадан азаттық, теңдік, бауырластық, адамгершілік идеяларын жан- тәнімен қабылдаған ақынның бүкіл шығармашылық жолына тән өршіл романтикалық сарынның, зорлық-зомбылыққа, озбырлыққа, теңсіздікке көнбеген қайсар күрескерлігінің өшпес таңбасы, айрықша болмысы айқын көрінеді, жалғыздықтың, жан азабының салқын лебі, арман- өкініші сезіледі. Адам ер жетіп, азамат болған шағында не себептен кең дүниеге сыймайтынын қазақ оқырманының көзқарасына, ой-өрісіне лайықтап ұғындырады.

Ақын көне гекзаметр ырғағын қазақтың байырғы 11 буынды қара өлең жүйесіне салып, әдемі кестелейді. Шығарма алғаш рет ақынның 1933 ж. Қызылордада жарық көрген толық жинағында кездеседі. Тек өлеңнің жазылу кезеңі 1939 жылғы жинақта 1855-84 ж. аралығы, 1945 жылғы жинақта 1880 ж. деп көрсетілген.