Кішілік
Кішілік — мінездегі кішіпейілділік, қайырымдылық сипаттарымен ерекшеленетін қасиет. Кішілік адамның ибалығын, әдептілігіен де білдіріетің жағымды сипат.
Ауыспалы түрде кішілік біреудің айтқанын тыңдап, оның ақыл-кеңесін өмір тәжірибесінде, іс-әрекетінде қолдана білуі кіші адам қасиетіндегі мінездің ұнамды сипат-ерекшеліктерін білдіретін белгісі ретінде кімнің болса да сыйлап, құрмет тұтуына лайықты адам деп саналады.
Кішілік - адамның тұлғалық қасиеті мен кісілік бейнесін орыныз кішірейту немесе адамның өз басын шамадан тым кемітіп кішіреюі ұнамсыз қасиет деп саналады. Кішілік кішірею мағынасында жасару, жақсаруды да білдіреді. "Бұл түрінде ол он бес жас кішірейіп қалған сияқты (Ә. Әбішев)". Қазақ халқында: "Ағайынның кішісі болсаң, күшігі бол" дейтін мәтел бар. Мәтел топ ішіндегі, отбасы мен жора-жолдас арасындағы жасы үлкендерді сыйлап құрмет көрсетуге тәрбиелеп, кішілерге қамқорлық жасап, өнеге, тәрбие көрсетудің, кішіпейілділік пен қамқорлық мінезге баулудың үлгісі болып табылады[1].
|
Жаманның көңілі көкте, жерде басы, алыс өой аңғарарға екі арасы, Жақсының өзі кішік, ойы биік, бірдей ме екеуінің мәртебесі (Жамбыл) | 
|
.
|
|
Досмағұл кішіпейіл, мейрімді, сабырлы кісі еді (Көбеев) |
|
.
|
|
Кішіпейілділік бәрімзге ұнайды (Иманжанов) |
|
Дереккөздер[өңдеу | қайнарын өңдеу]
- ↑ "Психология" энциклопедиялық сөздік. Алматы 2011