Күшік асырап, ит еттім...
«Күшік асырап, ит еттім...» — Абайдың 1899ж. жазған өлеңі. Көлемі 4жол. Өлең мағынасы терең. Өзі асыраған күшігі өзін қапса, өзінен үйренген мерген өзін атса, өмірде одан артық қандай сатқындық пен зұлымдық болуы мүмкін. Мына жалған дүниеде ондай жауыздық әрқашан кездесіп отырады. Абай заманында да болған. Осы шындықты ақын мәңгілік есте қалатындай, тайға таңба басқандай етіп шешен тілмен шебер қиыстырып өлең жолдарына түсірген. Алланың сөзіндей ақиқат терең ой мен керемет кемеңгерліктің, нұрлы сезімнің жемісі. Бір қазақ баласы емес, барлық адамзат бас иетін шындық, тағылымы мол сөз сарасы. Өлең 8 буынды шалыс ұйқас үлгісінде жазылған. Алғаш рет ақынның 1933 ж. жарық көрген толық жинағында жарияланған. Басылымдарында текстологиялық өзгерістер кездеспейді.Туынды ағылшын, араб, қарақалпақ, қырғыз, орыс, өзбек, ұйғыр т. б. тілдерге аударылған.[1]
Өлең[өңдеу | қайнарын өңдеу]
Күшік асырап, ит еттім,
Ол балтырымды қанатты.
Біреуге мылтық үйреттім,
Ол мерген болды, мені атты.[2]
Дереккөздер[өңдеу | қайнарын өңдеу]
- ↑ Абай. Энциклопедия. – Алматы: «Қазақ энциклопедиясының» Бас редакциясы, «Атамұра» баспасы, ISBN 5-7667-2949-9
- ↑ https://bilim-all.kz/olen/516-Kushik-asyrap-it-ettim
 | Бұл мақаланы Уикипедия сапа талаптарына лайықты болуы үшін уикилендіру қажет. |
 | Бұл мақалада еш сурет жоқ.
Мақаланы жетілдіру үшін қажетті суретті енгізіп көмек беріңіз. Суретті қосқаннан кейін бұл үлгіні мақаладан аластаңыз.
|
|
Бұл — мақаланың бастамасы. Бұл мақаланы толықтырып, дамыту арқылы, Уикипедияға көмектесе аласыз. Бұл ескертуді дәлдеп ауыстыру қажет. |