Ламберт заңы

Уикипедия — ашық энциклопедиясынан алынған мәлімет
Навигацияға өту Іздеуге өту

Ламберт заңыжарықты шашырататын беттің (s) жарықтылығы (L) барлық бағытта бірдей болатындығын өрнектейтін заңы 1760 ж. неміс ғалымы И.Ламберт (1728 — 1777) тұжырымдаған.


Бетке (s) жүргізілген перпендикулярға (нормальға) бұрыш () жасай бағытталған жарықтылық (І) пен сол беттен дәл осы бағытта шыққан жарық күшінің (І) арасында мынадай байланыс бар: L0=І/scos. Ламберт заңы бойынша L=І=І0/s мұндағы І0 — бетке (s) нормаль бағыттағы жарық күші. Сондықтан, І=І0.cos. Ламберт заңынан жарқырау (М) мен жарықты шашырататын беттің жарықтылығы (L) арасында төмендегідей тұрақты қатынас шығады: M=L. Реал беттерден шашыраған жарық үшін Ламберт заңы жуықтап орындалатын заң болып есептеледі. Дегенмен, материалдардың көптеген түрінде бұл заң жеткілікті түрде дәл орындалады. Мұндай материалдардың беті диффузиялық бет деп аталады. Диффуз бетке күңгірт беттер (гипс, магний тотығы, т.б.), бұлдыр орта (кейбір сүт тәрізді шынылар, бұлт), сондай-ақ, ұнтақ тәрізді люминофорлар беті мен Күн беті, т.б. мысал бола алады. Жарық шығаратын беттердің (жарқырауық денелердің) ішінде тек абсолют қара дене ғана бақылау бағытына тәуелсіз болады. Ламберт заңы теориялық зерттеулерде, жарық техникасы мен фотометрлік есептеулерде кеңінен қолданылады.

Дереккөздер[өңдеу | қайнарын өңдеу]