Лоаоз

Уикипедия — ашық энциклопедиясынан алынған мәлімет
Навигацияға өту Іздеуге өту

Қоздырғышы-Loa Loa -үлкендеу нематод. Аналығының өлшемі (50-70)х0,5мм, аталығының өлшемі (30-34)х0,35 мм. Микрофилярий өлшемдері (0,25-0,3)х(0,006-0,008) мм. Ақырғы иесі-адам. Жетілген филярийлер организмде тері асты клетчаткасында паразиттік тіршілік етеді (серозды қабықтарда, коньюктиваларда). Филлярийлер микрофиллерйлерді түзеді, олар түнгі уақытта ішкі ағзалардың тамырларында болып, ал күндіз терінің перифериялық тамырларында болады. Паразиттің аралық иесі жабыспақтар тұқымдасына жатады. Жабыспақтар микрофиляриі инвазионды түрге 7-12 күнде енеді.

Эпидемиология.[өңдеу | қайнарын өңдеу]

Лоаоз-антропонозды трансмиссивті перкутантты биогельминтоз. Трансмиссивті жұғу жолы қан соратын жабыспақтар арқылы жүреді. Лоаозбен барлық адамдар жасы мен жынысына қарамастан ауыра береді, бірақ көбінесе терілері қара адамдар ауырады. Лоаоз көбінесе Батыс және Орталық Африкада, дымқыл тропикалық ормандарда кездеседі.

Клиникасы.[өңдеу | қайнарын өңдеу]

Лоаоздың адамның ағзасына түскеннен кейін типтік түрлерінде жалпы аллергиялық симптомдар: аздаған қызба, есекжем, тері қышуы, парестезия болады. Кей жағдайларда осы кезеңдерде қанда эозинофилия байқалады. 1-3 жылдан кейін лоаозға тән белгілер қалыптасады: “калабарлы ісіну” (ісік) тері асты және көз ішіндегі ересек гельминттердің миграциясы мен гиперэозинофилиясы (60-90%) байқалады. Ең көп кездесетін симптомдар адамның денесімен аяқ-қолдарының әртүрлі жерлерінде тауық жұмыртқасы мен маса шаққандай белгілердің болуы байқалады, мөлшері 10-20 см-ден үлкендеу, бірақ оларда іріңдеу белгілері болмайды, пальпациялағанда ауырсынбайды. Ісік кенеттен пайда болып, көпке дейін кетпейді, бірнеше жеті, тіпті кейде айға дейін созылады. Құрттардың тері астында жылжуы қатты қышу мен күйдіруге, ал қынапқа жетсе қатты шыдатпайтын ауруларға әкеледі. Коньюктиваның астына енген паразитті бір қарағанда байқауға болады, бірден көзге түседі. Ол кезде коньюктиваның ісінуі мен гиперемиясы, кейбір кезде көздің ауырсынуына, қабақтың ісіп кетуіне әкеледі. Бүйректе нефротикалық синдром, менингоэнцефалит синдромы, ауыр ми комасы, орталық қан айналымында микрофилярийлердің капиллярда бітеліп қалуы. Ересек гельминттердің өлімі мен екіншілік инфекцияның түсуі әртүрлі локализациядағы абсцесстерге әкеледі.

Диагностика.[өңдеу | қайнарын өңдеу]

Лоаоздың эндемиялық таралған жерінде клиникалық көріністері табылған адамдарға диагнозды қою өте оңай болады. Бірақ нақтылау үшін қанда микрофилярийлердің болуы, көбінесе күндізгі уақыттарда РСК әдісін және тері астылық аллергиялық сынама жүргізу керек.

Емі.[өңдеу | қайнарын өңдеу]

Жоғары әсерлі ивермектин айына 1 рет 100 мкг/кг. Гельминттердің барлық стадияларында диэтилкарбамазин препараттарын енгізу қажет .Дитразинмен емдеуді өте абайлау керек. Жоғары микрофиляремия кезінде емді кішкентай дозалардан бастап, тек емнің 2-3 күні ғана препарат дозасын 200 мг жеткізіп тәулігіне 2-3 рет. Дитразиннің жалпы дозасы ерлерге 0,4г, әйелдерге 0,3г тәулігіне 14-20 күн аралығында. Лоаоздың спецификалық терапиясында дитразинмен емдеу антибиотиктермен бірге жүргізіледі. Ал ересек лоа мен көз коньюктивасында және тері астында жиналғандарды хирургиялық жолмен алады.

Алдын алу.[өңдеу | қайнарын өңдеу]

Инвазирленген адамдарды табу. Химиопрофилактика және жеке бастың қауіпсіздігі ретінде (спец.тығыз киім, репеллент) жылына 1 рет ивермектин 100 мкг/кг немесе тәулігіне 2 рет дитразин 200 мг, 3 күн қатарынан, 1 рет айына.

Дереккөздер[өңдеу | қайнарын өңдеу]