Любовь Ефимовна Дикгоф
| Любовь Ефимовна Дикгоф | |
| Emma Stauret | |
 | |
| Туған кездегі есімі |
Эмма Сторэ |
|---|---|
| Туған күні |
Lua error Module:Wikidata ішіндегі 39 жолында: attempt to concatenate field '?' (a nil value). |
| Қайтыс болған күні |
Lua error Module:Wikidata ішіндегі 39 жолында: attempt to concatenate field '?' (a nil value). |
| Қызметі |
хатшы |
| Анасы |
Мина Ивановна Сторэ |
| Жұбайы | |
Любо́вь Ефи́мовна Ди́кгоф (Э́мма Сторэ́), баронесса. 29 желтоқсан 1896 жыл, Париж —8 мамыр 1969 жыл, Жданов — Ресейдегі азамат соғысының қатысушысы, А. А. Дикгофа-Деренталя атты эсердің әйелі, Б. В. Савинкованың хатшысы және заңды әйелі. «Халықтық отанды қорғау және бостандық», «Орыс политикалық комитеті» ұйымдарының мүшесі. Василия Ардаматскийдің «Возмездие» (1967 жыл) документальды романының кейіпкері. «Крах» (1968 жыл) және «Синдикат-2» (1983 жыл) әдеби фильмдер кейіпкерінің прототипі.
Өмірбаяны[өңдеу | қайнарын өңдеу]
Эмма 1896 жылы Сторэ деген дәрігердің отбасында Парижде дүниеге келді. Париж лицейлерінің бірінде білім алып, артынша Сорбоннаның әдебиет факультетіне түсті және мұғалім атанды. Анасы Мина Ивановна Одессаның әйелі болатын. Әкесі ерте жасынан қайтыс болды, сондықтан қызды өгей әкесі Ефим Карлович Броуд тәрбиеледі. Ертеректе ол да одессит болаған, дегенмен, Парижде «Русское слово» атты Мәскеу газетінің корреспонденті міндетін атқарды. өгей әкесінің арқасында Эмма тағы бір есімге йе болды-Любовь Ефимовна. Жас кезінен Эмма өзінің түр-тұлғасымен ерекшеленді,оның өмірбааяны ағы да Эмманың хореографиялық училищедегі оқуы жайлы, балетпен айналысқаны, және эстрадағы қойылымдары туралы, сонымен қатар, кино әлеміндегі де кейбір тәжірибелерін де еске түсіреді.
1912 жыл ол «Русские ведомости» Мәскеу газетінің корреспонденті, А. Деренталь деген лақапаттың йесі Александр Дикгоф деген орыс эмигрантымен танысты. Жуық арада Любовь оған тұрмысқа шықты. А. А. Дикгоф-Деренталь да эссер еді. Болжамдарға сүйенсек, ол Георгия Гапонның өліміне қатысы бар болған (тарихшы В. Л. Бурцеваның деректері бойынша).
А. А. Дикгофа-Деренталяның эсерлермен сыбайластығы эпизодтық болды. Бірінші дүниежүзілік соғыс кезінде Александр Дикгоф, Борис Савинковтың мысалы бойынша, өз еркімен француз армиясының қатарына қосылған. Осы жылдары ол Савинковпен біраз байланыс жасап үлгерді. Николай ІІ-нің биліктен бас тартуынан кейін, А. А. Дикгоф әйелімен бірге революция болып жатқан Петроградқа қоныс аудармақшы болып шешті.
Күйеуінің арқасында Любовь Ефимовна Савинковпен Парижде кездескеніне қарамастан, ол Петроградта Савинковпен жақынырақ танысты. Дикгофтар Савинков өз адьюнтанты Флегонта Клепиковадан Любовьқа «Нева» мейрамханасына жеке шақырту жіберген «Астория» қонақүйінде қоныстады. Осы кездесудің әрбір сәтін Любовь Ефимовна өз өмірінің соңғы сәтіне дейін есте сақтап қалды. Борис Викторовичтің өзі: "бізді сол кеште революцияның өзі қосты" деп жар салды.
Дереккөздер[өңдеу | қайнарын өңдеу]
Орыс википедиясынан аударылған.