Мақсаттылық (психологияда)

Мақсаттылық (психологияда) — адамның өткендегі тәжірибесіне сүйеніп, белгілі бір іс-әрекетті (қабылдау, ойлау, белгілі бір мақстақа бағытталған қимыл-әрекеті және т.б.) орындауға дайын болуы, көңіл күйінің бір нәрсені қабылдауға бейімделуі.

Қабылдаудың, адамның қимыл-әрекеттірдің басымдылығына қарай Мақсаттылық:

• сенсорлық және
• моторлық болып бөлінеді.

Мақсаттылық ұғымы алдымен эксперименттік психологияда пайда болды. 1888 жылы орыс психологі Н.Н.Ланге (1858-1921) реакция уақыты адамның бейімділігіне байланысты екенін дәлелдеп берді. Мақсаттылық термин неміс психологтары Г. Мюллер және Ф.Шуман енгізді.

Мақсаттылық ерекшіліктері әр адамда әрқилы болады. Мақсаттылықтың тұрақты болуы - оның маңызды ерекшілігі болып болып саналады. Мақсаттылық адамның жас ерекшіліктеріне де байланысты.