Темірғали Нұртазин
Темірғали Нұртазин (29.12.1907, Ресей, Қорған қаласы – 10.4.1977, Алматы қаласы) – филология ғылымының докторы (1963), профессор Ленинград журналистика институтын (1935, қазіргі Санкт-Петербург) бітірген.
Жұмыс жолы[өңдеу | қайнарын өңдеу]
Солтустік Қазақстан облысында мұғалім, ұжымшар төрағасы (1928–1930), Солтүстік Қазақстан облысы партия коммитетінде бөлім меңгерушісі (1932–1933), «Қарағанды пролетариаты» облысы газетінде редактор (1935–1937), драма театрының директоры болды (1937–1943).
1943 жылдан өмірінің соңына дейін ҚазПИ (қазіргі ҚазҰПУ) мен ҚазМУ-да (қазіргі ҚазҰУ) аға оқытушы, доцент, профессор қызметтерін атқарған. 1960 ж.
Ғылыми еңбектері[өңдеу | қайнарын өңдеу]
«Жазушы және өмір» атты кітабы бойынша докторлық диссертация қорғаған. 1932 жылы "Жүргізуші" атты өлеңдер жинағын шығарған. 1943 жылдан бастап әдеби сынмен айналыса бастады, Орысшада қазақшада жазған. Қазіргі уақыт туралы көптеген шығариалардың, очерктердің, оқиғалардың авторы
Шығармалары[өңдеу | қайнарын өңдеу]
Нұртазин зерттеулерінің басты бағыты Абай, Б.Майлин, С.Мұқанов шығармаларын талдау болды. Бірнеше кітаптың авторы:
- Шеберлік туралы ойлар, А., 1968
- Қазақ совет әдебиеті (оқулық), А., 1971[1]
- Машинист 1932
- Сборник рассказов 1953
- Мұрат 1958
- Адам бекерге жасамайды 1965
- Ауыл тыныс 1973[2]
Дереккөздер [өңдеу | қайнарын өңдеу]
Бұл мақаланы Уикипедия сапа талаптарына лайықты болуы үшін уикилендіру қажет. |
Бұл мақалада еш сурет жоқ.
Мақаланы жетілдіру үшін қажетті суретті енгізіп көмек беріңіз. Суретті қосқаннан кейін бұл үлгіні мақаладан аластаңыз.
|
Бұл — мақаланың бастамасы. Бұл мақаланы толықтырып, дамыту арқылы, Уикипедияға көмектесе аласыз. Бұл ескертуді дәлдеп ауыстыру қажет. |