Плещеев Алексей

Уикипедия — ашық энциклопедиясынан алынған мәлімет
Навигацияға өту Іздеуге өту

Плещеев Алексей Николаевич (4.12.1825, Кострома,- 8.10.1893, Париж, Москвада жерленген) – орыс ақыны. Дворян Отбасында туған. Юнкерлер мектебінде, Петербург университетінде оқыды. М. В. Петрашевский үйірмесіне қатысқаны үшін (1849) каторгалық жұмысқа жіберіліп, кейіннен Орынбор өлкесіне жер аударылды. Әдеби шығармасы 1844 жылдан жарияланды. Алғашқы өлеңдер жинағы 1846 жылда шықты. Қуғыннан оралғаннан кейін (1858) «Современник», «Отечественные записки» журналында қызмет істеді. 1860 жылдардағы революция жағдайдың әсерімен Плещеев өлеңдерінде әлеуметтік, гуманистік идея басым жырланды. Бірқатар өлеңдері («Достардың шақыруына», «Қорқынышсыз һәм күдіксіз, алға!» т.б.) революциялық жырға айналды. Плещеев поэзиясын Н.А. Добролюбов, Н.Г. Чернышевский т.б. тәуір бағалады. Плещеевтің махаббат, табиғат лирикаларына композиторлар (П.И. Чайковский, М.П. Мусоргский т.б.) музыка жазды. Жазушы Н. Анов «Ақмешіт» романында (1952, қазақ тілінде 1954) Плещеев өмірін суреттеді.[1]

Дереккөздер

[өңдеу | қайнарын өңдеу]
  1. Қазақ энциклопедиясы