Прагматика

Прагматика (грек,pragma,ілік септіктеpragmatosіс, әрекет) — семантика мен тіл біліміндегі тілдік таңбалардың кызметін зерттейтін саласы. "Прагматика"терминін 20 ғ. 30 жылдарында семиотиканың бір бөлімі түрінде Ч. У. Моррис енгізген. Ол семиотиканы танбалардын объектіге катынасын зерттейтін семантика, танбалардын өзара қарым-қатынасын зерттейтін синтактика және сөйлеушілердін танбаларға катынасын зерттейтін Прагматика деп бөлген.Прагматиканын лингвистикалык зерттеу саласына айналуы Ч. С. Пирстін идеясымен байланысты сөйлеу актілері жайындағы логика-филологиялык (Дж. Р. Сёрл, 3. Вендлер т.б.) және Прагматикалык теориялардын (П. Грайс, Л. Линский, Сёрл,П. Ф. Стросон т.б.) ыкпалымен 60—70 жж. басталды. Лингвистикалык Прагматиканын кызметі накты емес, оған сөйлеуші субъект пен адресаттын (тындаушынын) өзара карым-катынасынан туатын мәселелердін бәрі кіреді. Сөйлесушілердін карым-катынасы үстінде тілдін колданылуы Мен Прагматикалык кызметін біріктіре отырып, Прагматика риторика, стилистика, сөйлеу теориясы мен типологиясы, стильдердін карым-катынастык және функционалдык теориялары, социолингвистика, психолингвистика т.б. көптеген салаларға катысты проблемаларды камтиды.