Практикалық философия
Практикалық философия (ағылш. Practical philosophy) — қазіргі замандық Философияны бөлу жүйесінде теориялық философияға салыстырмалы философия тармағы болып,[1][2] ол Аристотельдің натурфилософия және мораль философиясы категориясынан бастау алады.[3] Теориялық философияда объекті теория болса, Практикалық философия практиканы объект етеді, немесе практикалық мақсатты көздейді.[1]
Жалпы шолу
[өңдеу | қайнарын өңдеу]Швецияда[4] және Финляндияда теориялық және практикалық философия курстары бөлек оқытылады және бөлек дәреже тағайындалған. Басқа елдерде де осындай схема қолданылуы мүмкін, мысалы кейбір Шотландия университеттері, олар философияны логика, метафизика және этикаға бөледі; бірақ әлемнің көптеген университеттерінде философия жеке біртұтас пән ретінде оқытылады. Дегенмен, Швецияның кейбір университеттерінде біртұтас философия пәні бар, мысалы Сёдертёрн университеті (Södertörns Högskola).
Практикалық философия пәндері
[өңдеу | қайнарын өңдеу]Практикалық философия пәндеріне мысалдар:
Философиялық кеңес
[өңдеу | қайнарын өңдеу]Практикалық философия сондай-ақ күнделікті өмірде философия мен философиялық техниканы қолдануды білдіреді. Оның формалары әртүрлі, яғни рефлексиялық практика, тұлғалық философиялық ойлау және философиялық кеңес қатарлыларды қамтиды.
Философиялық кеңестің мысалдары:
- Философиялық кеңес
- Білім беру философиясы
- Құқық философиясы
- Дін философиясы
- Тарих философиясы
- Әлеуметтік ғылымдар философиясы
- Құндылық теориясы
- Рефлексиялық практика
Дереккөздер
[өңдеу | қайнарын өңдеу]- ↑ a b Immanuel Kant, Lectures on Ethics, Cambridge University Press, 2001, p. 41 ("On Universal Practical Philosophy"). Original text: Immanuel Kant, Kant’s Gesammelte Schriften, Band XXVII – Moralphilosophie, 1. Hälfte, 1974, p. 243.
- ↑ Albert Schwegler, A History of Philosophy in Epitome, D. Appleton, 1877, p. 312.
- ↑ Аристотель, Метафизика, Book 1.
- ↑ Department of Philosophy, Stockholm University
