Рақымшылдық^[1] — адамдардың бір-біріне жанашырлық қарым-қатынасы, өзара материалдық және рухани көмегі. Адамның басқа біреуге мейіріммен қарап, олардың қамын ойлауы, жанашырлық пен қамқорлық жасай білуі Р-тың белгісі. Үлкеннің кішіге қамқорлығы, кішінің үлкен алдындағы ізеттілігі, баланың ата-анаға деген мейірім-шапағаты, әсіресе мүгедек, әлжуаз, жарлы-жақыбай кісілерге көмектесу Р-тың көріністері. Р-қа қарама-қарсы жаман қасиет — рақымсыздық. Адамның өзгеге және өз ортасына жаны ашымайтын мейірімсіздік пен қайырымсыздығы, өз күйін ғана ойлап, сол діттегеніне жету үшін қатаң қысымнан, дөрекі күш көрсетуден тайынбайтын әрекеті, мінезі рақымсыздық саналады. Ол адам өзін өзгеден биік ұстағанда, мінез-құлықтың қитұрқылық алдауына ұрынғанда орын алады. Рақымсыздықтың тағы бір көрінісі — өзгеге жаны ашымау. Рақымсыз адам ата-анасымен, ұстазымен, басқалармен дөрекі сөйлесіп, бейпілауыз келеді. Ол көп жағдайда өз қылығының әдепсіз екенін біле тұра, айылын жимайды, ар-ұят, әдеп дегенді білмейді. Берекесі жоқ елде, беделі жоқ тұлғада рақымсыздық дөрекілікке тамырлас түрлі мән алып, жойқын күшке айналуы ықтимал.