Саяси эмоция

Саяси эмоция - [франц. emotion, лат. emoveo - толқытамын] - адамның сыртқы және ішкі тітіркендірушілердің ықпалына субъективті реакциясы, ол рахат алу немесе қуану, қорқу түрлерінде көрініс табады. Эмоция адамның өмірі мен қызметінде қатар жүретін, психологиялық қызметі мен мінез-құлқын ішкі реттеудің негізгі тетіктерінің бірі. Оң эмоциялар субъектіні өзінің мақсатына жетуге және оны сақтауға итермелейді.

Эмоциялар әлеуметтік-саяси өмірде маңызды рөл атқарады. Тұрақты эмоциялық қатынастар пәніне айналғанда ғана идеалдар, міндеттер, ережелер қызметтің шынайы себептеріне айналып, саяси мінез-құлықты бағыттай бастайды. Эмоциялар саясатта бұқараға күрделі тиімді талдаудың қажеттілігін ауыстырады. Мұндай талдаудың күрделілігіне байланысты саясат негізін эмоциялық сенім немесе эмоциялық сенімсіздік құрайды. Мінеки, сондықтан саясат адамдардың эмоциялық түрде боялған қызметі ретінде өмір сүреді. Эмоциялық көтерілу сатысында бұқара халық сәтті төңкеріс пен ереуілдерді жүзеге асырады. Ал эмоциялық құлдырау сатысында, керісінше, бұқара халық паникаға үшырайды.

Эмоциялық құлазу кезеңінде көшбасшылар сайлауда жеңіліске ұшырайды. Саяси эмоция мағыналы қозғалыстардан көрініс табады. Нақты эмоциялар өзекті қажеттілікпен, оны қанағаттандыру мүмкіндігімен анықталады. Мүмкіндікті бағалау жеке тұлғаның, топтың немесе ұйымның саяси тәжірибесіне негізделеді. Жаңа ақпараттың түсуінің нәтижесінде мүмкіндіктер де өседі. Ал бұл өз кезегінде оң эмоцияларды тудырады.