Сейітхан Ахметұлы Исаев

Уикипедия — ашық энциклопедиясынан алынған мәлімет
Навигацияға өту Іздеуге өту
Сейітхан Ахметұлы Исаев
Туған күні

31 желтоқсан 1918 (1918-12-31) (105 жас)

Туған жері

Ақтоғай ауданы

Азаматтығы

 КСРО
 Қазақ КСР
 Қазақстан

Ұлты

қазақ

Қызметі

Ұлы Отан соғысының ардагері
тарих пәнінің ардагер мұғалімі
Н.Ә.Назарбаевтың сынып жетекшісі

Марапаттары мен сыйлықтары
Қазақстан
Барыс ордені
Барыс ордені
КСРО
I дәрежелі Отан соғысы ордені II дәрежелі Отан соғысы ордені
1941-1945 жж. Ұлы Отан соғысындағы қажырлы еңбегі үшін медалі
1941-1945 жж. Ұлы Отан соғысындағы қажырлы еңбегі үшін медалі
Владимир Ильич Лениннің туғанына 100 жыл мерекелік медалі
Жауынгерлік еңбегі үшін медалі
1941-1945 жж. Ұлы Отан соғысында Германияны жеңгені үшін медалі

Сейітхан Ахметұлы Исаев (1918 жылы 31 желтоқсанда Қарағанды облысы Ақтоғай ауданында туған) — Ұлы Отан соғысының ардагері. тарих пәнінің ардагер мұғалімі. Қазақстанның еңбек сіңірген қызметкері. Қазақстан Білім саласының құрметті қызметкері. Барыс және Парасат ордендерінің иегері.

Толығырақ[өңдеу | қайнарын өңдеу]

  • Сейітхан Ахметұлы Исаев 1918 жылы 31 желтоқсанда Қарағанды облысы Ақтоғай ауданы №9 ауылында дүниеге келген. Арғын тайпасы Тобықты (Құланшы?) руынан шыққан.
  • 1941 жылы Абай атындағы Қазақ ұлттық педагогикалық университетінің тарих факултетін бітірген.
  • Еңбек жолын 1941 жылы Алматы облысы Еңбекшіқазақ ауданының орталығындағы Есік қазақ орта мектебінде тарих пәнінен сабақ беруден бастаған.
  • 1942 жылы армия қатарына шақырылып, Орлов әскери училищесіне оқуға жіберіледі. Қысқа мерзімді училищені лейтенат әскери атағымен бітіріп, Ашхабадтағы №18 мергендер мектебінде взвод командирі болып қызмет істеп, 1943 жылы соғыс майданына аттанады. 2-Украин майданында 41-гвардия дивизиясының 24-полкі бірінші батальонының құрамында соғыста болады. Днепршайқасы мен Корсунь – Шевченконы қоршау және оны босату шайқасына қатысып, ерліктер көрсетеді. Соғыста екі рет жараланып, соңғы ауыр жарадан армия қатарына жарамсыз мүгедек ретінде еліне оралады.
  • Соғыстан келген соң педаогогикалық жұмысына кірісіп кетеді. Алматы облысы Қарасай ауданы Есік орта мектебінде мұғалімдік, мектеп директорының оқу-тәрбие жұмысы жөніндегі орынбасары, директоры болып қызмет атқарды.
  • 1948 жылы Қаскелеңдегі Абай атындағы қазақ орта мектебі директорының оқу-тәрбие жұмысы жөніндегі орынбасары қызметіне ауыстырылып, бірнеше жыл сонда қызмет атқарып, кейін ауданда жаңадан ашылған Қарасай аудандық тарихи-өлкетану музейіне ғылыми қызметкер болып ауысады.
  • 1999 жылы құрметті демалысқа шықты.
  • «Ұстаз болу – бақыт» кітабының авторы.

Білімі[өңдеу | қайнарын өңдеу]

Отбасы[өңдеу | қайнарын өңдеу]

  • Ауданның қоғамдық өміріне белсене қатысып, 1994 жылдан аудандық ардагерлер кеңесінің төрағасы.
  • Жұбайы Хамиева Нұрғайын Қауезханқызы да соғыс ардагері, екеуі бес баланы тәрбиелеп өсірді, барлығы жоғары білімді, халық шаруашылығының әр саласында еңбек етуде.

Марапаттары[өңдеу | қайнарын өңдеу]

  • Қазақстан
  • Қазақстанның еңбек сіңірген қызметкері (құрметті атағы)
  • Қазақ КСР халық ағарту ісінің үздігі
  • Қазақстан Білім Беру ісінің Құрметті қызыметкері
  • Ыбырай Алтынсарин медалінің иегері
  • Қаскелең қаласының және Қарасай ауданының құрметті азаматы
  • ҚР көптеген мерекелік медалдарының және президенттің жеке алғыс хаттарымен марапатталған.
  • ҚР Президентінің жарлығымен жоғарғы мемлекеттік марапаты Барыс (2015) және Парасат ордендерімен марапатталған.
  • КСРО
  • І дәрежелі Отан соғысы ордені
  • ІІ дәрежелі Отан соғысы ордені
  • Ұлы отан соғысының ардагері ордені
  • КСРОның 17 мерекелік және жауынгерлік медалдарымен марапатталған.