Сәкентану — Сәкен Сейфуллин өмірі мен шығармашылығын зерттеуге арналған қазақ әдебиеттану ғылымының саласы. Сәкен туралы мақалалар 20 ғасырдың 20-жылдарынан бастап жиі жарық көрді. Олардың ішінде Сәкеннің қазақ кеңес әдебиетін қалыптастырудағы рөлін бағалап, оның жаңаша қадамын құптаған пікірлер кездеседі. Сәкен шығармашылығын зерттеудің жаңа кезеңі 50-жылдардың 2-жартысынан басталады. Бұл еңбектерде ақынның әдебиеттегі орны, шығармалары өз дәуіріндегі әдеби процеспен байланыста зерттелді. 60-жылдардың бас кезінде Сәкеннің өмірі мен шығармашылығы жайлы монографиялық еңбектер жазылды (С.Қирабаев "Сәкен Сейфуллин" - 1962 - 66, Е.Ысмайылов "Ақын және революция" - 1964), С.Мұқанов, М.Қаратаев, Ә.Тәжібаев, Қ.Тәжібаев, Қ.Жұмалиев, Т.Нұртазин, З.Ахметов, Т.Кәкішев, Р.Бердібаев, М.Базарбаев, Е.Еабдіров, Р.Нұрғалиев, С.Сейітов, т.б-дың зерттеулері мен мақалаларында ақын шығармашылығы жан-жақты бағаланды. Т.Кәкішев Сәкен өмірі туралы "Қызыл сұңқар" (1968) атты кітап жариялады. Кейін ол Москвада "Тамаша адамдар өмірі" сериясында "Сәкен Сейфуллин" деген атпен басылды (1972). "Қазақ әдебиетінің тарихында" (3-т., 1-кіт.). Сәкенге арналған тарау берілді. Сәкеннің революциялық, азаматтық, мемлекеттік қайраткері есебіндегі "Қазақ ССР тарихында" (кеңес дәуірі), "Қазақстан Компартиясы тарихының очерктерінде" (1963) Т.Жангелдиннің "Сәкен Сейфуллин" кітабында (1965) зор баға берілді. Бұл жылдары Сәкеннің өмірі мен творчествосы жөнінде замандастарының естеліктері көп жарияланды. Кейін олардың біразы "Қызыл сұңқар" (1970) атты жинақка кірді. Ақынның азаматтық тұлғасын тану да ол туралы жазылған көркем шығармалардың да (С.Мұқанов: "Сәкен Сейфуллин", Ғ.Мүсірепов: "Кездеспей кеткен бір бейне", Ә.Тәжібаев: "Монологтар", А.Тоқмағамбетов: "Ақын тағдыры", Қ.Бекхожин: "Қызыл сұңқар", Ә.Әбішев: "Сәкен аға", Қ.Сатыбалдин: "Ұзақ жол", С.Талжанов: "Сейфолланың Сәкені", Ә.Көшімов: "Лашын әңгімесі", т.б.) алатын орны үлкен.[1]
