Тибет тілдері
Тибет тілдері – Қытай Халық Республикасының Тибет автономиялық ауданы мен Цинхай, Сычуань, Юньнань, Гансу өлкелерін, Непал және Үндістанның кейбір жерлерін мекендеген тайпалар мен халықтар тілі. Қытай-тибет тілдері семьясына жатады. Бұл топқа тибет, джарун, маньяк, таучу, такпа, хаурпа, т.б. тілдер кіреді. Негізгі тіл саналатын тибет тілі шығыс, орталық, батыс диалектілеріне бөлінеді. Бұл тілде көптеген әдеби мұра сақталған. Жазуы 7 ғасырда үнді жазуы негізінде қалыптасқан. Алғашқыда әр белгі бір дауыссызды белгілеген: қазір екі не үш дауыссыз жоғарыдан төмен қарай орналасу арқылы бірге жазылады (лигатур); әдеби тілінде көне орфография қолданылады. Музыкалы екпіннің шығуына, екпінсіз буындағы дауыстылардың редукциялануына байланысты көп буынды сөздер бір буындыға айналған. [1]
Дереккөздер
[өңдеу | қайнарын өңдеу]- ↑ Қазақ ұлттық энциклопедиясы, 8 том
Бұл мақаланы Уикипедия сапа талаптарына лайықты болуы үшін уикилендіру қажет. |
Бұл мақалада еш сурет жоқ.
Мақаланы жетілдіру үшін қажетті суретті енгізіп көмек беріңіз. Суретті қосқаннан кейін бұл үлгіні мақаладан аластаңыз.
|
Бұл — мақаланың бастамасы. Бұл мақаланы толықтырып, дамыту арқылы, Уикипедияға көмектесе аласыз. Бұл ескертуді дәлдеп ауыстыру қажет. |