Торайғыр (тау)
| Торайғыр тауы | |
| Сипаттамасы | |
|---|---|
| Тау жүйесі | |
| Пайда болған кезеңі | |
| Ұзындығы |
42 км |
| Ені |
10-12 км |
| Биіктігі |
2469 м |
| Орналасуы | |
|
43°19′18″ с. е. 78°56′20″ ш. б. / 43.32167° с. е. 78.93889° ш. б. (G) (O) (Я)Координаттар: 43°19′18″ с. е. 78°56′20″ ш. б. / 43.32167° с. е. 78.93889° ш. б. (G) (O) (Я) | |
| Елдер | |
|
| |
|
| |
Торайғыр – Іле Алатауының шығыс сілеміндегі тау.
Географиялық орны[өңдеу | қайнарын өңдеу]
Шарын және Шілік өзендерінің су айырығында. Ең биік жері – Қарағайлы тауы (2469 м). Батыстан шығысқа қарай 42 км-ге созылған, ені 10 – 12 км. Солтүстігінде Сөгеті аңғары, оңтүстігінде Жалаңаш аңғары орналасқан.
Геологиялық құрылымы[өңдеу | қайнарын өңдеу]
Силур мен девонның құм тастарынан және палеозойдың эффузиялық шөгінді жыныстарынан түзілген.
Өсімдігі[өңдеу | қайнарын өңдеу]
Баурайында жусан, бетеге, көде, беткейлерінде арпабас, бидайық, өзен аңғарында жабайы алма ағашы, көктерек, итмұрын, т.б. өседі. Торайғыр етегінде қыстаулар (Көртоғай, Көлбастау, Торыайғыр, т.б.) мен қоныстар орналасқан. Шығысында өзімен аттас асу (Торайғыр (асу)) бар. Ол арқылы Алматы – Нарынқол автомобильдік жолы өтеді.[1]
Дереккөздер[өңдеу | қайнарын өңдеу]
- ↑ «Қазақстан»: Ұлттық энциклопедия / Бас редактор Ә. Нысанбаев – Алматы «Қазақ энциклопедиясы» Бас редакциясы, 1998 жыл. ISBN 5-89800-123-9, VIII том.