Тілдік құрылым

Уикипедия — ашық энциклопедиясынан алынған мәлімет
Навигацияға өту Іздеуге өту

Тілдік құрылым — тілдегі сөздер мен сөйлемдердің тілдің ішкі заңдылығына байланысты өзінше құрылу, түрлену жүйесінің жиынтығы. Тілдік құрылым тілдің сөздік құрамындағы сөздердің өзіндік морфология құрылысы мен синтаксистік ерекшеліктеріне қарай анықталады. Құрылымына қарай дүние жүзіндегі тілдер түбір тілдер, флективті тілдер, Агглютинативті (жалғамалы) тілдер болып бірнеше топқа бөлінеді. Бұл топтардың құрылым жүйесі бір-бірінен мүлде алшақ жатады. Мысалы, түбір тілдерден сөздердің құрамы түбір, морфема, жұрнақ, жалғау сияқты тұлғаларға бөлініп жатпайды. Ондағы сөздердің өзара байланысы морфология өзгеріссіз, сөздердің орын тәртібі мен көмекші сөздерге, интонацияға байланысты іске асады. Флективті тілдерде керісінше, сөздер ішкі флекция жолымен өзгереді де, аффикстер сөздің түбір морфемасымен сіңісіп кетіп отырады. Агглютинативті тілдерде түбір мен қосымшалардың ара жігі айқын білініп тұрады да, қосымша морфемалар түбір тұлғадан соң келеді. Қазақ тілі өзінің құрылымына қарай агглютинативті тілдер тобына жатады.[1]

Дереккөздер[өңдеу | қайнарын өңдеу]

  1. Қазақ тілі. Энциклопедия. Алматы: Қазақстан Республикасы Білім, мәдениет және денсаулық сақтау министрлігі, Қазақстан даму институты, 1998 жыл, 509 бет. ISBN 5-7667-2616-3