Фонематикалық есту

Уикипедия — ашық энциклопедиясынан алынған мәлімет
Навигацияға өту Іздеуге өту

Фонематикалық есту− адамның сөздік дыбыстарды талдау мен біріктіруге қаблеттілігі. Фонематикалық есту анатомиялық- физиологиялық механизмінде дыбыстарды ажыратуда басты рөлді "Вернике" орталығында (мидың үлкен жарты шарының үштен бір бөлігіндегі қыртыс иірімдері) орналасқан есту- сөйлеу бөлігі атқарады. Оның зақымдануы немесе жетілмеуі адамның тілдік дыбыстарды ажырата алмау қабілетсіздігіне апарып соғады. Ана тіліне деген фонематикалық есту балаларда айналастындағылардың ауызша сөйлеуін қабылдау және қабылданатын үлгіге сәйкес өзіндік сөйлеу барысында қалыптаса бастайды.

  • Фонематикалық естуді дамыту үшін балалармен айтылатын сөздердің ішінен кейбір дыбыстарды саналы және ерікті түрде бөліп алып, сөйлеу дыбыстарын салыстырудың маңызы зор (4- 5 жас аралығы). Фонематикалық есту механизмі оқу мен жазу барысында қайта құрылады. Фонематикалық есту сол тілмен қатар ана тілінде де дамып отырады.

[1]

Дереккөздер[өңдеу | қайнарын өңдеу]

  1. Психология: Энциклопедиялық сөздік./ Бас ред. Б. Ө. Жақып — Алматы: «Қазақ энциклопедиясы», 2011 ISBN 9965-893-71-3