Ысытқан, суытқан...

«Ысытқан, суытқан...» - Абайдың 1892 ж. жазған өлеңі. Әрқайсысы 4 тармақты, 5 шумақтан тұрады. Жас келген сайын көңілдің шау тартып, құмарлық-қызық, іңкәрлік атаулының өгей баладай өзге көрінуі, бұрынғы көңіл, ескі әдетпен жолдан жаңылған шақта, қуаттың «ол нем?» деп, сыр бермес сана алдындағы опық жеуі өлең арқауын құрайды. Абай көңіл мен табиғи тозу арасындағы кереғарлықты, жалған дүниенің жалт берген шағын адам баласы сезе тұрып, мойындағысы келмейтінін философ. терең толғаныспен берген. Өлең 6-7 буынды шалыс ұйқас үлгісінде жазылған. Алғаш рет 1909 ж. Санкт-Петербургте жарық көрген «Қазақ ақыны Ибраһим Құнанбайұлының елеңі» атты жинақта жарияланды. Басылымдарында аздаған текстол. өзгерістер кездеседі. Мүрсейіттің 1905, 1907жылғы қолжазбаларында соңғы шумақтың 2-жолы «Надандық омен жеңілмес» делінсе, басылымдарында бүл жол Мүрсейіттің 1910 жылғы қолжазбасы негізінде «Надандықпен жеңілмес» болып алынған. Өлең ағылшын, араб, қарақалпақ, қырғыз, орыс, өзбек, татар, тәжік, түрікмен, ұйғыр т. б. тілдерге аударылған.