Эхолокация

Уикипедия — ашық энциклопедиясынан алынған мәлімет
Навигацияға өту Іздеуге өту

Эхолокация (нем. echо — «дыбыс» және лат. locatio — «орналасу») — шағылған ультрадыбысты пайдаланып, нысананың орнын анықтау тәсілі. XX ғасырда неміс инженері А. Бам кемеден түсірілген тыбыстық толқынның су түбіне және кері қайту уақыты арқылы тереңдікті анықтайтын - эхолот құралын ойлап табады. Эхолотта орналастырылған арнайы құралдар автоматты түрде теңіз түбінің бейнесін салады, ал компьютерлік бағдарламалар рельефтің көлемдік бейнесін жасайды. Эхолоттар арқылы мұқит түбінің картасын жасауға болады.Теңіздің тереңдігі сигналдың берілу және қабылдау уақыттарының аралығы арқылы және дыбыстың судағы таралу жылдамдығының мәні бойынша анықталады.[1]

Дереккөздер[өңдеу | қайнарын өңдеу]

  1. Физика - 9 сынып - Алматы:Әлнар баспасы.