Қатысушы:Umpalumpa.t/зертхана
 | Бұл жеке зертхана беттіңізде мақала өңдеп үйрену үшін жазғандарыңызды сынап көріңіз. Бұл бетті 2020-05-27, 13:08 кезінде (3 жыл бұрын) Umpalumpa.t (журналы | үлесі) соңғы рет өңдеді. |
Ғарыштық сәулелену дегеніміз - ғарыш кеңістігінің агрессивті ортасында орналасқан кез-келген денеде болатын процестерді сипаттауға арналған жалпы атау. Тығыз денелер (Айды, Меркурийді, астероидтарды, кометаларды және басқа ғаламшарлардың кейбір спутниктерін қоса) көптеген ауа-райына ұшырайды:
галактикалық және күндік ғарыштық сәулеленудің әсері, күн желінің бөлшектердің әсері, метеориттер мен микрометеориттер бомбалау.
Ғарыштық сынуды зерттеу өте маңызды, өйткені бұл процестер көптеген планеталық денелер бетінің физикалық және оптикалық қасиеттеріне әсер етеді. Сондықтан зерттеу зондтарынан алынған мәліметтерді дұрыс интерпретациялау үшін ауа-райының процестердің ғарыш денелеріне тигізетін әсерін түсіну маңызды.
Спектрге әсері[өңдеу | қайнарын өңдеу]
Ғарыштық сәулеленудің спектрлік әсерлері, оның ішінде безді қыртыстар үш түрлі түрде көрінеді. Айдың беті қараңғы болған сайын, оның альбедасы азаяды. Топырақтың қызаруы спектрдің ұзын толқындарының шағылысу коэффициентін арттырады. Спектрдің диагностикалық жұтылу топтарының тереңдігі де төмендейді. Ғарыштық ауа-райының әсерінен күңгірттеу әсері ай кратерлерін көргенде айқын көрінеді. Жас кратерлерде «сәулелердің» жарқын жүйелері бар, өйткені метеориттер жер асты тау жыныстарын лақтырып жібереді, бірақ уақыт өте келе бұл сәулелер жоғалып кетеді, өйткені ауа-райының өзгеруі материалды жабады.