Үш сүю

Үш сүю — Абай шығармашылығындағы діни сенімнің, жоғары ақылақтың асылы деп таныған адамгершілік қағидасы. Абай Құнанбаевтың “Алланың өзі де рас, сөзі де рас” атты өлеңінде “Махаббатпен жаратқан адамзатты, Сен де сүй ол Алланы жаннан тәтті. Адамзаттың бәрін сүй бауырым деп, Және хақ жолы осы деп әділетті. Осы үш сүю болады имани гүл, Иманның асылы үш деп сен тәхқиқ біл” — деген шумағында дін иманның, тағат-ғибадаттың негізгі қағидасын осы Үш сүю деп анықтайды. Махаббат Абай шығармашылығын көктей өтіп, негізгі өзекті мәселені құрайтынын “Махаббатсыз дүние бос”, “Күні-түні ойымда бір-ақ Тәңірі , Өзіне құмар қылған оның әмірі” деген жыр жолдарынан анық көреміз. Көкейкесті махаббат мәселесі Абай шығармаларының өзегі болуымен қатар, көптеген өлеңдерінде мейлінше жан-жақты ашылған және осы Үш сүю — иманигүл ұғымымен тұжырымдалған. Сондықтан да Үш сүю адамдық кәмелеттіктің, ақылақтық қағидаттың, рухани кемелдіктің толыққанды көрінісі, адам бойынан көрінуге тиіс абзал қасиет ретінде анықталады.

Сілтемелер

"Қазақ Энциклопедиясы", 9 том