Флейта: Нұсқалар арасындағы айырмашылық
Өңдеу түйіні жоқ |
Өңдеу түйіні жоқ |
||
| 1-жол: | 1-жол: | ||
[[Сурет:Nai big.jpg|thumb|300px]]'''Флейта''' (нем. Flote, итал. flauto) — үрлемелі музыкалық аспап. Флейтаның пайда болған жері [[Азия]] деп саналады. Алғашында халықтардың ұлы қоныс аударуы, кейінірек кресшілдер жорығы кезеңінде Еуропаға тараған. 15 — 17 ғасырларда Флейта аспабы әбден жетіліп, өзінің шырқау биігіне жетті. Ол ағаштан немесе жезден жасалды.<ref>Қазақ Энциклопедиясы|"Қазақ Энциклопедиясы" 9 том</ref> Осы заманғы музыканттар үш бөліктен тұратын Флейтаныны пайдаланады; ұзынды5ы 68-ден 72 см-ге дейін, 16 — 18 ойығы бар. Флейтаның түрлері: кіші Флейта немесе Ф-пикколо, Флейта-альт, Флейта-бас; үлкен Флейта және Флейта-пикколо (негізгі тоны — “до”, Флейта-альт (негізгі тоны — “соль” кейде “фа” болып келеді). Флейтаның дыбыс көлігі 3 1/2 октава. Флейта [[симфония оркестрде, джаз, әскери үрлемелі оркестрде де қолданылады, сондай-ақ жеке де (соло) ойналады. Флейтаға арнап И.С. [[Бах]], Г.Ф. [[Гендель]], В.А. [[Моцарт]], Л.[[Бетховен]], А.А. [[Алябьев]], т.б. композиторлар көптеген шығармалар жазды.<ref>Қазақ мәдениеті. Энциклопедиялық анықтамалық. Алматы: “Аруна Ltd.” ЖШС, 2005 ISBN 9965-26-095-8</ref> |
|||
[[Süvret:Nai big.jpg|thumb|300px]]'''Flejta''' (nem. Flote, ital. flauto) — ürlemeli muzyjkalyq aspap. Flejtanyŋ pajda bolğan žeri [[Azija]] dep sanalady. Alğašynda halyqtardyŋ uly qonys avdaruvy, kejinirek kresšiler žoryğy kezeŋinde Evropağa tarağan. 15 — 17 ğasyrlarda Flejta aspaby äbden žetilip, öziniŋ šyrqav bijigine žetti. Ol ağaštan nemese žezden žasalady.<ref>Qazaq Enciklopedijasy|"Qazaq Enciklopedijasy" 9 tom</ref> Osy zamanğy muzyjkanttar üš bölikten turatyn Flejtany pajdalanady; uzyndyğy5y 68-den 72 sm-de dejin, 16 — 18 ojyğy bar. Flejtanyŋ türleri: kiši Flejta nemese F-pikkolo, Flejta-alt, Flejta-bas; ülken Flejta žäne Flejta-pikkolo (negizgi tony — “do”, Flejta-alt (negizgi tony — “sol” kejde “fa” bolyp keledi). Flejtanyŋ dybys köligi 3 1/2 oktawa. Flejta [[simfonijalyq orkestrde, džazz, äskerij ürlemeli orkestrde de qoldanylady, sondaj-aq žeke de (solo) ojnalady. Flejtağa arnap I.S. [[Bah]], G.F. [[Gendel]], W.A. [[Mocart]], L.[[Bethowen]], A.A. [[Aljabjew]], t.b. kompozitorlar köptegen šyğarmalar žazdy.<ref>Qazaq mädenijeti. Enciklopedijalyq anyqtamalyq. Almaty: “Aruna Ltd.” ŽŠS, 2005 ISBN 9965-26-095-8</ref> |
|||
==Пайдаланған әдебиет== |
|||
==Pajdalanğan ädebijet== |
|||
<references/> |
<references/> |
||
{{Stub: |
{{Stub: Қазақ мәдениеті}} |
||
{{wikify}} |
{{wikify}} |
||
[[Санат:Әдебиет]] |
|||
[[Sanat:Ädebijet]] |
|||
[[Санат:Мәдениет]] |
|||
[[Sanat:Mädenijet]] |
|||
[[af:Fluit]] |
[[af:Fluit]] |
||
19:52, 2012 ж. шілденің 30 кезіндегі нұсқа
Флейта (нем. Flote, итал. flauto) — үрлемелі музыкалық аспап. Флейтаның пайда болған жері Азия деп саналады. Алғашында халықтардың ұлы қоныс аударуы, кейінірек кресшілдер жорығы кезеңінде Еуропаға тараған. 15 — 17 ғасырларда Флейта аспабы әбден жетіліп, өзінің шырқау биігіне жетті. Ол ағаштан немесе жезден жасалды.[1] Осы заманғы музыканттар үш бөліктен тұратын Флейтаныны пайдаланады; ұзынды5ы 68-ден 72 см-ге дейін, 16 — 18 ойығы бар. Флейтаның түрлері: кіші Флейта немесе Ф-пикколо, Флейта-альт, Флейта-бас; үлкен Флейта және Флейта-пикколо (негізгі тоны — “до”, Флейта-альт (негізгі тоны — “соль” кейде “фа” болып келеді). Флейтаның дыбыс көлігі 3 1/2 октава. Флейта [[симфония оркестрде, джаз, әскери үрлемелі оркестрде де қолданылады, сондай-ақ жеке де (соло) ойналады. Флейтаға арнап И.С. Бах, Г.Ф. Гендель, В.А. Моцарт, Л.Бетховен, А.А. Алябьев, т.б. композиторлар көптеген шығармалар жазды.[2]
Пайдаланған әдебиет
- ↑ Қазақ Энциклопедиясы|"Қазақ Энциклопедиясы" 9 том
- ↑ Қазақ мәдениеті. Энциклопедиялық анықтамалық. Алматы: “Аруна Ltd.” ЖШС, 2005 ISBN 9965-26-095-8
 | Бұл мақаланы Уикипедия сапа талаптарына лайықты болуы үшін уикилендіру қажет. |